Μεγαλώνοντας στο Σύμπαν...

"Πρόκειται να πεθάνουμε, γιαυτό είμαστε πολύ τυχεροί.Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα πεθάνουν, γιατί ποτέ δεν θα γεννηθούν. Οι δυνάμει άνθρωποι που θα μπορούσαν να βρίσκονται στην θέση μου αλλά που στην πραγματικότητα ποτέ δεν θα αντικρίσουν το φως της ημέρας, είναι περισσότεροι από τους κόκκους άμμου της Σαχάρας. Σίγουρα αυτά τα αγέννητα φαντάσματα περιλαμβάνουν ποιητές σπουδαιότερους από τον Keats, επιστήμονες σπουδαιότερους από τον Νεύτωνα. Το ξέρουμε αυτό γιατί το σύνολο των δυνάμει ανθρώπων που επιτρέπει το DNA είναι πολλές τάξεις μεγέθους μεγαλύτερο από το σύνολο των πραγματικών ανθρώπων. Σε πείσμα των εκπληκτικών αυτών πιθανοτήτων, εγώ κι εσείς, μέσα στην απλότητά μας, είμαστε εδώ [...]"
Έτσι ξεκινά το βιβλίο του Richard Dawkins "Unweaving The Rainbow". Παρά τις πιθανότητες, τα καταφέρατε. Είσαστε εδώ. Η πρώτη φράση δεν είναι πεσιμιστική. Σκεφτείτε πόσο τυχεροί ήσασταν, ανάμεσα σε εκατό εκατομμύρια ομοίους σας, εσείς που καταφέρατε να φτάσετε πρώτοι στον στόχο: ένα και μοναδικό ωάριο. Κανείς άλλος δεν τα κατάφερε τόσο καλά. Ήσασταν οι μόνοι νικητές σε έναν αδυσώπητο αγώνα δρόμου, στον οποίο δεν υπήρχε αργυρό μετάλλιο για τον δεύτερο. Σας αξίζουν συγχαρητήρια! Καταφέρατε το πιό δύσκολο: να υπάρξετε!
Ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Κάθε γωνίτσα και ένα θαύμα, κάθε πέτρα και ένα μυστήριο, κάθε χορταράκι και ένα Σύμπαν. Ο Κόσμος στον οποίον ήρθατε δεν είναι μόνο πιό παράξενος απ' ότι φαντάζεστε. Είναι πιό παράξενος απ' ότι μπορείτε να φανταστείτε. Έχετε δουλειά να κάνετε. Ερωτήματα να απαντήσετε, μυστήρια να ξεδιαλύνετε, ομορφιές να θαυμάσετε. Δεν χρειάζεστε δεύτερη ευκαιρία. Η μια και μοναδική που σας δόθηκε, φτάνει και περισσεύει. Αρπάξτε την.
Κι εγώ τα κατάφερα. Είμαι κι εγώ εδώ, μαζί σας. Θέλω να σας ψιθυρίσω κάτι στ' αυτί. Σκύψτε λίγο. Μην φοβάστε! Πιο κοντά! Θέλω να σας πω ένα μυστικό!
Ξέρετε κάτι; Ήμαστε εδώ. Μαζί. Τώρα. Κι αυτό το τώρα, αυτή η μικρή, θαυμαστή, πανέμορφη στιγμή που μας βρίσκει μαζί, σε αυτόν τον Κόσμο, είναι πολύ όμορφη και πολύτιμη για να παραπονούμαστε. Κάποια στιγμή θα φύγουμε, κι εγώ κι εσείς. Κάποιοι άλλοι τα κατάφεραν πριν από μας, και τώρα έφυγαν. Κάποιοι θα έρθουν μετά από μας, αφότου έχουμε φύγει.
Είμαστε ένα νεαρό είδος, οι Βενιαμίν της Εξέλιξης. Είμαστε στην άκρη ενός μικρού κλαδιού στο τεράστιο δέντρο της Ζωής. Κοιτάξτε τι έχουμε καταφέρει μαζί, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα! Έχουμε μάθει τόσα πολλά, και υπάρχουν άλλα τόσα μπροστά μας να τα μάθουμε. Παρά τα εμπόδια, παρά τα πισωγυρίσματα, παρά τους εγωισμούς μας, έχουμε φτάσει μακριά. Και το ταξίδι δεν έχει τέλος!
Και τι ομορφιά βρίσκουμε στον δρόμο μας! Κοιτάξτε προς τα πάνω. Τον χορό ενός γαλαξία, μια ατέλειωτη θάλασσα από αστέρια. Τον θανάσιμο εναγκαλισμό μιας μαύρης τρύπας και ενός κόκκινου γίγαντα στις άκρες του γνωστού Σύμπαντος. Το δημιουργικό ξέσπασμα ενός σούπερ νόβα, εκατομμύρια φορές φωτεινότερο από τον Ήλιο μας. Το νεραϊδίσιο σπινθηροβόλημα ενός πάλσαρ. Τα νωχελικά πλοκάμια σκόνης στην Ζώνη του Ωρίωνα, εκεί που γεννιούνται αστέρια και κόσμοι σαν τον δικό μας.
Κοιτάξτε και προς τα κάτω. Μικρόκοσμοι μέσα μας. Τρισεκατομμύρια κόσμοι. Εργοστάσια παραγωγής ενέργειας, αποθήκες, βιβλιοθήκες, μηχανές, γρανάζια, δρόμοι και λεωφόροι, ωκεανοί...κι όλα αυτά μικρότερα κι από το κεφάλι καρφίτσας. Και πιό κάτω. Η φρενίτιδα του ηλεκτρονίου, αυτού του άπιαστου τίποτα. Παντού και πουθενά, το φευγαλέο άγγιγμα του νετρίνου. Λαβύρινθοι υπερχορδών, ασύλληπτες πραγματικότητες από έντεκα διαστάσεις, πιό κοντά στο τίποτα απ' οτιδήποτε άλλο κι όμως τόσο αληθινές.
Θέλετε θαύματα; Θέλετε μυστήρια; Θέλετε ομορφιά; Μην ψάχνετε μακριά, σε μουχλιασμένες σελίδες και φαγωμένες πέτρες. Είναι όλα εδώ, μπροστά σας, γύρω σας, μέσα σας. Ερμηνεύστε τα μυστήρια. Απαντήστε στα ερωτήματα. Θαυμάστε την ομορφιά. Και όταν έρθουν οι άλλοι, πείτε τους τι μάθατε. Όπως οι προηγούμενοι τα είπαν σε μας. Γιατί αυτός είναι ο σκοπός μας. Γιαυτό είμαστε εδώ. Για να ψάξουμε, να ερευνήσουμε και να απαντήσουμε.