Παρασκευή 15 Μαΐου 2009

Γύρω-γύρω...Βίζιον Νούμερο δύο...

Μετά απ'αυτό, ήταν αδύνατο να μείνω αμέτοχος στα μεθεόρτια του φετεινού διαγωνισμού της Eurovision, ο οποίος έχει ήδη κλείσει εισητήρια για το παγωμένο Όσλο της Νορβηγίας.
Από τις πρώτες δέκα χώρες - από τις σαράντα δύο που ψήφισαν - το θέμα της πρωτιάς είχε ξεκαθαρίσει. Ο πιτσιρικάς Alexander στρογγυλοκάθισε στην πρώτη θέση, κι έμεινε να κοιτάει τις υπόλοιπες χώρες να σφάζονται για την δεύτερη θέση. Το "Fairytale" πέρασε σαν σίφουνας, σάρωσε τα πάντα και δεν άφησε το παραμικρό περιθώριο για αμφισβήτηση. Σαν κερασάκι στην όλη τούρτα, και το ρεκόρ πόντων των Lordi κονιορτοποιήθηκε με ευκολία: ένα αξεπέραστο 387 φιγουράρει πλέον δίπλα στο όνομα της Νορβηγίας, και μάλλον θα μείνει εκεί για πολύ καιρό ακόμα.
Οι ευχάριστες εκπλήξεις δεν έλειψαν. Δεύτερη η Ισλανδία και τρίτο το Αζερμπαϊτζάν παρακαλώ, με την Hadise της γείτονος Τουρκίας να καταλαμβάνει την τέταρτη θέση (παρά το εμφανές πρόβλημα στα πίσω μικρόφωνα) και τον μεγάλο Andrew Lloyd Webber να τραβάει την Μ. Βρετανία στην πέμπτη θέση (παρά το Υπνοστεντόν τραγούδι) , μετά από χρόνια και χρόνια λοιμών, σεισμών και καταποντισμών που παραλίγο να ωθήσουν την Γηραιά Αλβιόνα στην αποχή.
Στον αντίποδα, δυσάρεστες εκπλήξεις έκαναν την εμφάνισή τους και φέτος. Η Ισπανία κατέληξε προτελευταία, μαζί με την Λιθουανία, η Γερμανία είδε το μεγάλο της come back να σκαλώνει στην εικοστή θέση, ενώ η τρίτη συμμετοχή της Μαλτέζας Chiara μάλλον θα είναι και η τελευταία της, μια και το νούμερο 22 είναι ένα νούμερο που ο καθένας θα ήθελε να ξεχάσει.
Στα καθ'υμάς, ο Sakis εκθειαστηκε, χειροκροτήθηκε, ξεσήκωσε και τελικά κατέληξε 7ος, δίνοντας την ευκαιρία στο δίδυμο των αδελφών Μαγγίρα να ξεπεράσουν ακόμα και τον εαυτό τους στο στάξιμο χολής και δηλητηρίου, επικυρώνοντας έτσι την πρωτιά τους ως το πιο αχώνευτο παρουσιαστικό δίδυμο όλων των εποχών. Προσωπική μου άποψη είναι πως το αντικείμενο ονείρωξης όλων των ελληνίδων κάτω των 16 πρέπει να νοιώθει απίστευτα τυχερό με την θέση που κατέλαβε. Ως τυπικοί έλληνες, προβλέπω πως θα συγκεντρώσουμε τα πυρά μας στις νεοθεσμοθετημένες επιτροπές - οι οποίες, ομολογουμένως, δεν κατάφεραν μεν να σπάσουν τα παραδοσιακά block ψήφων, κατάφεραν όμως να τα αποδυναμώσουν. Απορώ βέβαια πως γλιτώσαμε το γιουχάϊσμα και την ρίψη σεσυπόντων ζαρζαβατικών, όταν ακούστηκε από την Κύπρο το παραδοσιακό πλέον "douze points pur la Grece".
Κλείνωντας, επιτρέψτε μου κι εμένα να στάξω την χολή μου, εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους ευχαριστήθηκα τον φετεινό διαγωνισμό.
Πρώτον, κέρδισε επάξια το σοβαρότερο και μακράν καλύτερο κομμάτι που παρουσιαστηκε στον διαγωνισμό.Δεύτερον, μια από τις αγαπημένες μου χώρες επέστρεψε στο βάθρο της που πρωτοκατέλαβε το 1995 με το ανεπανάληπτο "Nocturne".Τρίτον, η Κύπρος πήρε για ακόμα μια φορά τους γεννητικούς μου αδένες, όπως πραγματικά της αξίζει. Και, τέταρτον, η Ελλάδα έφαγε ένα χαστούκι που ελπίζω να της γίνει μάθημα, και να την αποτρέψει από το να εκλαμβάνει τον διαγωνισμό σαν ευκαιρία για χαβαλέ, όπως έκανε τις προηγούμενες χρονιές με τον Σαμπρέλ και με την μούμια του Τουταγχαμών, την Βίσση.

Υ.Γ: Παίρνω τα λόγια μου πίσω για το θάψιμο που πάτησα στους Frikar, στο προηγούμενο post μου, και ομολογώ ότι το κομμάτι δεν θα μπορούσε να χορογραφηθεί αλλιώς. Καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς.