Δευτέρα 28 Ιουλίου 2008

Δέκα γκρίνιες για το πράγμα που το λένε "καλοκαίρι"

Μάλιστα... Ξανά μαζί, ορεξάτος (με καινούριο browser-συγνώμη Firefox,αλλά ο Safari τρέχει λες και του βάλανε νέφτι!), και με ένα τσουβάλι γεμάτο παράπονα και γκρίνιες. Complaints and Grievances λεγόταν το stand-up του George Carlin (θα μας λείψεις George!) και σε ανάλογο υποχονδριακό πνεύμα, προχωρώ στην επίθεσή μου ενάντια σε όλους εσάς που μου έχετε ζαλίσει την παρεγκεφαλίδα με το "καλοκαίρι" σας (αυτή η κωλοεποχή πρέπει κάποτε να απαγορευτεί με προεδρικό διάταγμα). Αρχίζουμε λοιπόν: δέκα λόγοι για τους οποίους το καλοκαίρι πρέπει να πάψει να υπάρχει.
1) Τα ελληνικά νησιά.
Ειλικρινά, και μόνο η θέα κάποιου που μιλάει για τα νησιά μας με τόσο δέος και θαυμασμό, μου γυρίζει το στομάχι. Ιδιαίτερα αυτή η φράση- τόσο γεμάτη με γλυκανάλατη και αηδιαστική ματαιοδοξία - "να πάμε σε κανένα νησάκι", είναι αρκετή για να με φέρει στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Είναι μικρά, σου βγαίνει η πίστη για να πας, σου βγαίνει διπλά η πίστη για να επιστρέψεις, το πορτοφόλι σου αδυνατίζει με παρανοϊκή ταχύτητα, συνήθως πρέπει να πέσεις στα τέσσερα - για να μην πω κάτι άλλο πιο χυδαίο - για να βρεις κάπου να μείνεις και, αν βρεις, πρόκειται για ένα τετράγωνο τσιμεντόχτιστο κουτί που σε χωράει μόνο όρθιον. Αφήστε που οι κάτοικοι - κι εδώ μιλάω εκ πείρας - σταμάτησαν να εξελίσσονται κάπου στο στάδιο του Νεάντερταλ. Θες ντε και καλα να κολυμπήσεις; Η Ελλάδα έχει δεκαέξι χιλιάδες χιλιόμετρα παραλίας. Δεν σου φτάνει; 
2) Το ηλιοβασίλεμα στην Σαντορίνη.
Μα...είμαστε με τα καλά μας;;; Από τότε που δημιουργήθηκε αυτός ο πλανήτης, ο ήλιος έχει δύσει τρισεκατομμύρια φορές, και πάντα ο ουρανός είναι κόκκινος όταν συμβαίνει.Πρόκειται για μια απόλυτα φυσική και αναμενόμενη διαδικασία που συμβαίνει παντού, συμβαίνει κάθε μέρα και είναι πάντα η ίδια. Τι το ιδιαίτερο έχει το ηλιοβασίλεμα από το συγκεκριμένο σημείο; Μήπως ο ήλιος στην Σαντορίνη κατεβαίνει χορεύοντας κλακέτες;
3) Οι διακοπές
Ζεις στην Ελλάδα του 2008, με μια οικονομία που όχι απλώς έχει πεθάνει, αλλά της κάναμε και το τρισάγιο, με το ζόρι πληρώνεις την ΔΕΗ, τον ΟΤΕ και την ΕΥΔΑΠ, δεν σου φτάνουνε ούτε για κατούρημα, αλλά δεν έχεις πρόβλημα να δώσεις έναν μισθό - και λίγα λέω - για να ταλαιπωρηθείς χωρίς κανέναν λόγο. Κάποιος θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει "μαλακία" αλλά εγώ θα χρησιμοποιήσω τον όρο "μαζοχισμός".
4) Η ζέστη
Όχι κύριε. Σαράντα βαθμοί υπό σκιαν, με τον ιδρώτα να τρέχει ποτάμι, με το βρακί μου να κολλάει στον κώλο μου σε κάθε βήμα, με τα πνευμόνια μου να μου δίνουν την αίσθηση ότι έχω καταπιεί αναμμένη κηροζίνη...όλα αυτά δεν θα τα χαρακτήριζα "χαρούμενα" και "απολαυστικά". Προτιμώ χίλιες φορές τον χειμώνα.
5) Οι ενδυματολογικές επιλογές
Χωρίς πολλά λόγια, με σαφήνεια και απλότητα...η απόλυτη έκφραση της ανθρώπινης ματαιοδοξίας και του ναρκισσισμού. Τι με νοιάζει ρε κύριε αν εσύ είσαι φέτες ή μπυροκοιλιάς; Πρέπει δηλαδή να μου το πετάς στα μούτρα; Και σε σας κυρίες μου, όχι, το κολλητό τοπ που αφήνει τον αφαλό ακάλυπτο δεν αποτελεί έκφραση σεξουαλικότητας - ειδικά αν η μάπα σας θέλει γενικό ρεκτιφιέ για να μπορέσει να αντέξει σε κοινή θέα.
6) Το τηλεοπτικό πρόγραμμα.
Πόσες φορές ακόμα πρέπει να ανεχτούμε το "Ρετιρέ"; Έχουν περάσει δεκαπέντε χρόνια από τότε, γαμώτο μου! Βάλτε μυαλό!!!
7) Οι παραλίες
Θέλετε να πιστεύετε οτι οι ελληνικές παραλίες μοιάζουν λες και ξεπήδησαν από επεισόδιο του Baywatch - καταγάλανα νερά, άνδρες-μοντέλα και γυναίκες με μέγεθος στηθόδεσμου 3 και κορμί Αφροδίτης - ; Δικαίωμά σας και δεν είμαι εγώ αυτός που θα σας γλιτώσει από την αυταπάτη σας. Κάποιος όμως να πάρει από μπροστά μου αυτόν τον θαλάσσιο ελέφαντα με το λουλουδάτο μαγιό, και κάποιος να συμμαζέψει το κωλόπαιδο που νομίζει πως το να πετάει την μπάλα του επάνω μου, στριγγλίζωντας σα σεληνιασμένο, έχει πλάκα.
8) Οι τουρίστες
Μπορεί να σέβομαι τους Ευρωπαίους από πλευράς πολιτισμού, ελευθερίας και σοβαρότητας, αλλά ο συνδιασμός "καπέλο-σορτς-αμάνικο- πέδιλο- κάλτσα- back pack" αποτελεί προσβολή της αισθητικής μου και σηκώνει εκτελεστικό απόσπασμα. Και μην αρχίζετε την κάθε σας ερώτηση με το "excuse me, sir!". Μιλήστε απλά και κατανοητά, γιατί δεν το έχω σε τίποτα να σας απαντήσω με το τυπικότατα ελληνικό "αει σιχτίρ!".
9) Το "Love Cyprus".
Καινούριο φρούτο, προερχόμενο από το ανώμαλο μυαλό του Υπουργείου Πολιτισμού, αλλά ήδη ικανό να με στείλει στο Δαφνί. ΔΕΝ αγαπάω την Κύπρο. ΔΕΝ προτίθεμαι να αγαπήσω έναν λαό που δεν μας χωνεύει καθόλου μόνο και μόνο επειδή μιλάει ελληνικά - και μάλιστα απαίσια.
10) Την ερώτηση "Έχεις κάνει κανένα μπανάκι;" 
Πολύ θα ήθελα κάποιος να μου εξηγήσει τι νόημα έχει αυτή η ερώτηση. Εκτός κι αν πρόκειται για ερώτηση του τύπου "κουβέντα να γίνεται". Οπότε, μην έχοντας συνηθίσει να απαντώ σε ερωτήσεις στερούμενες νοήματος και λογικής, συνήθως την αντιπαρέρχομαι με την δέουσα αίσθηση ματαιότητας και αηδίας. Και, by the way, γιατί "μπανάκι";;;
Εν τω μεταξύ, ο Άδωνις Γεωργιάδης συνεχίζει το βιολί του με τις αλησμόνητες πατρίδες. Χειμώνα-καλοκαίρι αυτός ο άνθρωπος...τον χαβά του. Μήπως εγώ, ο υποχόνδριος, θα πρέπει να αρχίσω να εκνευρίζομαι και με δαύτον; Προς το παρόν, στοχοποιώ το καλοκαίρι. Για τους μαλάκες αυτής της χώρας - κρατούντες και ψηφοφόρους - θα ασχοληθώ σε άλλο post.