Δευτέρα 16 Ιουνίου 2008

Να'μαι πάλι...

Μετά από ένα διάστημα που μου φάνηκε αιώνες - δεν είναι λίγο να έχεις δυο δουλειές και στα καπάκια μάθημα για το αναθεματισμένο το Profficency- η λευκή έρημος του χαρτιού - καλά ντε, της οθόνης...μη βαράτε όλοι μαζί - μου κλείνει πονηρά το μάτι. Τι λες, φιλαράκο; Νόμιζες ότι ξεμπέρδεψες, έτσι; Μην ανησυχείς! Θα'μαι συνέχεια εδώ, θα πετάγομαι σα κάλπικη δεκάρα εκεί που δεν το περιμένεις (όπως έλεγε και ο Οράτιος "σαν κακιά στιγμή που ενσκύπτει αναπάντεχα")...και θα σου θυμίζω...και θα σου θυμίζω...και θα σου θυμίζω...!!!
Εντάξει λοιπόν, νά'μαι πάλι εδώ. Τι λες, ξεκινάμε; Ξεκινάμε. Άντε να δούμε τι θα βγει.
Μετά την Eurovision και την αμαρτωλά απολαυστική θέα της Καλομοίρας - ποιος παπάρας είχε πει ότι "αυτό το κορίτσι αποπνέει μια γλύκα και μια αθωότητα";- ήρθε και το Euro. Ξανά τα γνωστά και τυπικότατα ελληνικά, χλαμύδες, περικεφαλαίες, "σήκωσε το το...", τιμημένο, ευλογημένο, μερικές φορές αναθεματισμένο, αλλά ουδέποτε γαμημένο για τους πουριτανικής φύσης ηθικολόγους αυτής της ταλαίπωρης χώρας, ξανά το πειρατικό, ξανά ο Βερνίκος να χρειάζεται επειγόντως παστίλιες για τον λαιμό , ξανά ο Γεωργίου να φτιάχνει κάτι συστήματα που θα έκαναν τον Nash (δείτε το "Ένας Υπέροχος Άνθρωπος" για να καταλάβετε ποιόν εννοώ) να επιστρέψει το Nobel στην Ακαδημία και να ξανακλειστεί στο ψυχιατρικό ίδρυμα, ξανά ο Master Αλέφαντος να προτείνει σύστημα με δύο κόφτες,τρεις λίμπερο και τον Καστίγιο πίσω από τον Κατσουράνη να βγαίνει έξω δεξιά, με σύστημα 4-3-3-5-3-2. Βέβαια, είχαμε υπολογίσει χωρίς τους Σουηδούς, γιατί έπρεπε να ξέρουμε ότι ο Zlatan δεν αρμέγει πεταλούδες. Συνταγή Πορτογαλίας, λένε μερικοί, αλλά η μπουγιαμπέσα έκοψε και δεν τρώγεται με τίποτα. Και ο Ljundberg είναι
Ljundberg, δεν κερώνει τον πάγκο με Overlay. Ο Larson είναι Larson, δεν φτιάχνει φραπέδες στο Dibidabo. Η Σουηδία είναι Σουηδία, δεν πήρε ένα Ευρωπαϊκό και νομίζει ότι έπιασε τον παπά από το θυμιατήρι. Κάπου εκεί μας πετύχανε και οι νταβάριτς και μας μάθανε τι εστί περεστρόικα, κάπου στην γωνία μας περιμένουνε και οι Ισπανοί, έτοιμοι και ξαναμμένοι για το κάζο του 2004 - βλέπω τον Villa να κάνει πάρτι απέναντι στον μπάρμπα-Δέλλα. Συνταγή Πορτογαλίας; Μάλλον remake του '94, συνταγή Παναγούλια, με μια αλεπού ψειριασμένη. Καλός ο Ρεχάκλες, αλλά μέχρι εκεί. Δεν κοιμάται κάθε μέρα ο Θεός, ο Αλλάχ κι ο Βούδας.
Τι έφταιξε λοιπόν και είμαστε πάλι άμπαλοι, άγκολοι και άβαθμοι; Ερώτηση για και από τους δημοσιογράφους απανταχού της επικράτειας. Τι να έφταιξε ρε κακομοίρηδες;;; Τι περιμένατε; Να συνεχίσει να είναι βαριά η φούντα του τσολιά;
(Σημ: Αλήθεια, ο Άδωνις Γεωργιάδης κατέθεσε καμιά ερώτηση στην Βουλή σχετικά με το θέμα; Τριάντα ερωτήσεις την ημέρα υποβάλλει, ένας βουλευτής έλεγε ότι τους έχει σπάσει τα νεύρα, έκανε τον κόπο να ασχοληθεί και με την αποτυχία μας; Μπα, δεν ασχολείται με τέτοια ο Άδωνις. Του ξανασπάσανε το μαγαζί, με τέτοια θα χάνει τον καιρό του; Εξάλλου, το Lidell-Scott δεν γράφει τίποτα για το Euro. Και η Πόλις εάλω πριν κάτι μήνες. Αυτή την φορά δεν είχαμε Πόλη και Αγια-Σοφιά να πάρουμε.)
Επιστροφή στα πάτρια λοιπόν, με άδειες βαλίτσες. Τουλάχιστον, Αυστρία είναι αυτή. Το θυμάστε το post μου για την Βιέννη; Δεν είναι Χριστούγεννα, αλλά καμιά ευκαιρία δεν πρέπει να πάει χαμένη. Τουλάχιστον, γλυκαθείτε με καμιά zahertorte ή με κάνα marzipan. Κάτι ξέρει ο Σάββας που κατασκήνωσε στο Salzburg. Αναρωτιέμαι τι σόι concept θα έχει η επόμενη διαφήμιση του.
Πάλι μαζί λοιπόν, ύστερα από πολύ καιρό. Έστω και για λίγο. Θα τα ξαναπούμε...κάποτε. Αρκεί να βρώ λίγο χρόνο να ρίξω κανέναν ύπνο, να ξελαμπικάρω λιγάκι.