Hollywood OS

Μην νομίζετε ότι υπάρχει συγκεκριμένος λόγος γιαυτό το post. Βασίζεται σε εκείνο το συχνό φαινόμενο που περιγράφεται εύστοχα με την φράση "μου ήρθε και το' κανα". Συνήθως υπάρχει ένα αρχικό ερέθισμα, μια αφορμή, για να "σου'ρθει" να κάνεις κάτι. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν η ταινία "The Net" με την Sandra Bullock, την οποία πέτυχα σε ένα μικρό, επαρχιακό κανάλι πριν μερικές ημέρες.
Είμαι σίγουρος ότι πολλοί από σας που την έχετε δει, έχετε κάνει την παρακάτω ερώτηση:"Μα...τι σόι υπολογιστή χρησιμοποιεί;"
Λοιπόν, μην πασχίζετε άδικα να καταλάβετε ποιόν υπολογιστή χρησιμοποιούν οι ήρωες του Hollywood, ή ποιο λειτουργικό σύστημα τρέχει σ' αυτούς. Συνήθως, ούτε το ένα ούτε το άλλο είναι πραγματικά. Τόσο οι υπολογιστές όσο και τα προγράμματα που εμφανίζονται σε μια ταινία, ανήκουν σε μια ευρεία και ασαφή κατηγορία που περιγράφεται με τον όρο "Hollywood Operating System". Μεταξύ τους όμως, υπάρχουν πολλές ομοιότητες, τις οποίες θα προσπαθήσω να αναφέρω πιο κάτω.
Όσον αφορά το hardware των χολιγουντιανών υπολογιστών, ιδού τι παρατηρεί κανείς στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων:

• Όλα υπάρχουν και βασίζονται στην οθόνη. Συνήθως, αρκεί να την καταστρέψεις - ή να την πυροβολήσεις - για να καταστραφούν μαζί της σκληροί δίσκοι, μνήμες, δεδομένα.
• Οθόνες plasma ή LCD δεν υπάρχουν. Ανεξαρτήτως εποχής, ο καθοδικός σωλήνας κυριαρχεί.
• Τα ποντίκια αποτελούν περιττή πολυτέλεια. Κάθε χρήστης που ξέρει πέντε πράγματα παραπάνω, το επιδεικνύει χρησιμοποιώντας πάντα πληκτρολόγιο.
• Ανεξαρτήτως όγκου δεδομένων, τα πάντα αποθηκεύονται σε floppy disks.
• Τα πλήκτρα στο πληκτρολόγιο συνήθως δεν φέρουν ενδείξεις. Ο ειδήμων οφείλει να ξέρει από πριν τι κάνει το καθένα.
• Ο φωτισμός της οθόνης είναι τόσο ισχυρός, ώστε ανακλά τα δεδομένα στο πρόσωπο του ήρωα.
• Τα πάντα είναι εντελώς αθόρυβα.
• Τα modem μεταδίδουν δεδομένα με ρυθμό 2000 Gigabit το δευτερόλεπτο.
• Για να καταστραφεί ένας υπολογιστής, πρέπει οπωσδήποτε να πετάξει σπινθήρες και καπνό.
• Δεν υπάρχουν πλατφόρμες υπολογιστών. Όλοι είναι κατασκευασμένοι σύμφωνα με ένα πρότυπο, το οποίο όχι μόνο επιτρέπει σε όλους τους υπολογιστές του κόσμου να επικοινωνούν απρόσκοπτα, αλλά και να συνδέονται και με εξωγήινους υπολογιστές! (βλ. "Ημέρα Ανεξαρτησίας")

Στο software τα πράγματα είναι πολύ πιο μπερδεμένα. Ιδού:

• Όλα τα προγράμματα τρέχουν σε πολύχρωμο, τρισδιάστατο περιβάλλον.
• Όταν ο ήρωας αναγκαστεί να χρησιμοποιήσει εντολές, αυτές είναι της μορφής "Upload Virus", "Search Secret Files" ή "Override Password".
• Οι γραμματοσειρές είναι ύψους 48 pixel και πάντα bold.
• Μια διαδικασία πάντα δίνει μια scroll bar, με το ανάλογο κείμενο και την ένδειξη ποσοστού ολοκλήρωσης.
• Συνήθως αρκούν τρεις προσπάθειες για να μαντέψεις σωστά έναν κωδικό.
• Όσο πιο ευαίσθητα είναι τα δεδομένα, τόσο πιο πιθανό είναι ο κωδικός που τα προστατεύει να είναι ημερομηνίες γενεθλίων, το όνομα μας ή το όνομα της γκόμενας μας.
• Τα κουμπιά σε μια εφαρμογή (command buttons), όταν πατηθούν, παράγουν ένα ευδιάκριτο "κλικ". Αντίστοιχα, όταν τρέχει κείμενο, ακούγεται μια σειρά από "μπλιπ".
  
• Για οποιαδήποτε διαδικασία υπάρχει ένα και μόνο κουμπί στην εφαρμογή που όχι μόνο την διεκπεραιώνει, αλλά ρυθμίζει και τις παραμέτρους της.
• Το παράθυρο για την εισαγωγή password,συνήθως έχει την φάτσα του χρήστη του οποίου τα δεδομένα προστατεύει (και συχνά η φωτογραφία έχει κάποιο animation, το οποίο και αντιδρά κατάλληλα).
  
• Κάθε υπολογιστής έχει προεγκατεστημένα όλα τα απαραίτητα προγράμματα.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα δείτε κάποια ταινία με υπολογιστές, προσπαθήστε λίγο να βρείτε όλα τα παραπάνω - και πολλά άλλα. Εγώ, από την πλευρά μου, το βρίσκω τουλάχιστον διασκεδαστικό, ειδικά όταν η ταινία δεν βλέπεται.