Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2007

Εκλογές

Το σκηνικό γνώριμο. Ο αστυνομικός έχει στηθεί έξω από το εκλογικό τμήμα από τα άγρια χαράματα, με το σύμβολο του ελληνισμού - φραπές με σπαστό καλαμάκι σε πλαστικό ποτήρι - ανά χείρας. Η εφορευτική επιτροπή στη σειρά: ο Δικαστικός Αντιπρόσωπος όλο γραβάτα και επισημότητα, η βοηθός λες και έχει ξεπηδήσει από τους καταλόγους της χειμερινής κολεξιόν της Prada. Βαριεστημένος μέχρι θανάτου, ένας κοντόχοντρος τύπος σου δίνει το πακέτο με τα ψηφοδέλτια, αφού έχει φροντίσει να τα σαλιώσει επιμελώς με το δάχτυλό του. Μέσα στο παραβάν, η γιαγιά των ογδόντα Μαΐων προσπαθεί να κλείσει τον φάκελο. Το κεφαλάκι της ξεπροβάλει πίσω από το μπλε πανί.
"Δεν κλείνει παιδάκι μου!"
Αρχίζεις να εκνευρίζεσαι. Εντελώς ασυναίσθητα, το πόδι σου αρχίζει ένα ρυθμικό τακ τακ στο πάτωμα. Ο Δικαστικός Αντιπρόσωπος στραβοκοιτάζει την γιαγιά .

"Δείξ'της ρε Χρήστο...", μουρμουρίζει στον τύπο με το σαλιωμένο δάχτυλο. Ο τύπος την πλησιάζει και προσπαθεί να της δείξει - ειλικρινά, προσπαθεί!
"Εδώ, κυρα Παναγιώτα...τραβάς το χαρτάκι και το κολλάς.".Η γιαγιά φέρνει τον φάκελο στο στόμα της. "Όχι! Έχει κόλλα απάνω!", την προλαβαίνει ο τύπος. "Το πατάς και το κολλάς!".
Η γιαγιά σα να καταλαβαίνει. Βγαίνει έξω από το παραβάν, συνεχίζοντας να πιέζει τον φάκελο. Τον έχει τσαλακώσει στην κορυφή, εκεί που κολλάει. Ο τύπος την ακολουθεί από πίσω, στα πρόθυρα του υστερικού γέλιου-ή του υστερικού υβρεολογίου. "Ρίχ'το εδώ γιαγιάκα...", της λέει η γραμματέας."Στην χαραμάδα.". Ο τύπος τραβάει το βιβλίο. Η γιαγιά σημαδεύει. Μάταια. Ο φάκελος τσαλακώνεται κι άλλο. Δεύτερη προσπάθεια. Τίποτα. "Φέρ'το δω...", της κάνει ο κοντόχοντρος τύπος. Πιάνει τον φάκελο και με μια απότομη, εκπαιδευμένη κίνηση ρίχνει τον φάκελο στην κάλπη. Η γιαγιά πάει να φύγει. "Την ταυτότητά σου, κυρα Παναγιώτα!", της λέει η γραμματέας. Πάνω στην χιλιοσκισμένη ταυτότητα, η κορώνα. "ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ".
Ο Δικαστικός Αντιπρόσωπος σου κάνει νόημα. Μπαίνεις πίσω από το παραβάν. Να τελειώνεις. Να ξεμπερδεύεις. Χώνεις το ψηφοδέλτιο στον φάκελο, τραβάς το κάλυμμα, κλείνεις τον φάκελο. Η σακούλα σκουπιδιών μπροστά σου είναι υπερπλήρης. Προσπαθείς να χώσεις τα υπόλοιπα ψηφοδέλτια μέσα. Η σακούλα σκίζεται. "Γαμώτο!", ψελλίζεις μεσ'απ'τα δόντια σου. Κάνεις τον σταυρό σου και βγαίνεις έξω. Ο τύπος τραβάει το βιβλιαράκι. Ρίχνεις τον φάκελο μέσα, προσπαθώντας να τον σπρώξεις όσο πιο βαθιά μπορείς. Να μην τον δουν οι άλλοι.
Στην πόρτα της αίθουσας, η μάνα σου. "Εντάξει;", σε ρωτάει. Εννοεί, έριξες αυτό που είπαμε; Γνέφεις καταφατικά. Κι ας μην το'ριξες. Σου χαμογελάει. Υπερηφάνεια είναι αυτό στο πρόσωπό της; Ναι. Άσκησες το εκλογικό σου δικαίωμα. Κι ας μην το ήθελες. Η ύψιστη έκφανση της Δημοκρατίας. Κι εσύ να νιώθεις λες και βγήκες από την πουτάνα στο μπουρδέλο. Μόνο που δεν υπήρξε απόλαυση. Καμιά απολύτως.

4 σχόλια:

  1. Ολα ρουτινα εχουν γινει...και ας κρινεται απο αυτο το μελλον ενος ολοκληρου Εθνους και τοπου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και ύστερα ακους τα περι γιορτής της Δημοκρατιας, αποθέωση του κοινοβουλευτισμού και δε συμμαζεύεται. Ο λαός αποφασίζει, ο λαός είναι κυριαρχος κλπ.
    Πραγματικα, όλα γίνονται τόσο γρήγορα στο παραβαν που δεν θυμασαι τίποτα μετα απο δύο ώρες.
    Θλιβερο, αλλα και σημαντικο ταυτοχρονα. Και ας μην το πιστεύουμε. Σε δύο λεπτα καθορίζουμε τους ανθρώπους που θα αποφασιζουν για τα επομενα 4 χρόνια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. γιατι τις κακολογείς τις γιαγιούλες; Εγώ πολύ τις χαίρομαι που πάνε και ψηφίζουν. Εξάλλου νιώθουν πως προσφέρουν κάτι, πως αυρό που κάνουν έχει σημασία, νιώθουν σημαντικοί. Ακόμα κι αν δυσκολεύονται λιγάκι στα διαδικαστικά:) Να μας δω εμας αν αξιωθούμε να φτασουμε τα 80 πως θα ψηφίζουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. zekia...
    Δεν ήθελα να κακολογήσω κάποιον!Η εν λόγω γιαγιά είναι η πραγματική μου γιαγιά, ετών 93 παρακαλώ, η οποία στις προηγούμενες εκλογές ψήφισε κανονικά και την οποία υπεραγαπώ!Κι ας δυσκολεύεται να ρίξει τον φάκελο στην κάλπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή