Τα δικά σας δικά μας

Τα όσα αφηγείται το παρακάτω κείμενο, δεν είναι καθόλου φανταστικά. Αν και τα όσα διαβάσετε μπορούν να υπάρξουν μόνο στην πιό νοσηρή φαντασία, τα γεγονότα, τα πρόσωπα και η ταλαιπωρία τους είναι απολύτως υπαρκτά, μηδέ της απανθρωπιάς κάποιων εξαιρουμένης.Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον "ΙΟ" της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, και μπορεί να βρεθεί εδώ. Διαβάστε λοιπόν, και φρίξτε.
Ο κος Κ.Τ απεβίωσε το 1995, έχοντας διατελέσει μοναχός στην Μονή Κ., δικαιοδοσίας Μητρόπολης Θεσσαλιώτιδος, μετά από σοβαρή ασθένεια. Οι τω νόμω κληρονόμοι του (γυναίκα και κόρη), έναν χρόνο αργότερα, έκαναν πράξη αποδοχής κληρονομιάς για ένα μικρό διαμέρισμα 78 τ.μ στην Κυψέλη, το οποίο είχε δωρηθεί στον μακαρίτη από την μητέρα του. Εντελώς νομότυπα, η πράξη αποδοχής μεταγράφηκε στο Υποθηκοφυλακείο Αθηνών με, εξίσου νόμιμη, συμβολαιογραφική πράξη.Το 1997, και αφού σιγουρεύτηκαν ότι όλα τα χαρτιά τους ήταν νόμιμα και καθαρά, οι κληρονόμοι αποφάσισαν να προβούν σε πώληση του ακινήτου.Πράγματι, το διαμέρισμα αγόρασε μια νεαρή κοπέλα, άσχετη με την οικογένεια, έναντι του ποσού των 15.000.000 δρχ. - περίπου 44000 ευρώ. Κι εδώ αρχίζει η κωμωδία.
Λίγο μετά την αγοραπωλησία, η Μονή Κ., διεκδικεί το ακίνητο για λογαριασμό της, κι ενώ ξέρει απόλυτα ότι δεν βρίσκεται πια στην κατοχή των κληρονόμων του Κ.Τ. Σε ποια βάση; Παρακαλώ κρατηθείτε. Στην βάση νομοθετήματος του 1909 (!) βάσει του οποίου, απαγορεύεται για κληρικό να διαθέσει οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο σε άλλους εκτός την Μονής στην οποία ανήκει, είτε δια διαθήκης είτε δια δωρεάς! Και το μόνο που απαιτείται για την ισχύ όλων των παραπάνω είναι μια απλή, χειρόγραφη βεβαίωση από Μητροπολίτη, ότι ο θανόντας ήταν κάποτε κληρικός, έστω και αν έχει αποχωρήσει την στιγμή του θανάτου του!
Μετά από την κωμωδία, αρχίζει το δράμα.
Η υπόθεση εκδικάζεται στο Δικαστήριο Καρδίτσας - όπου και ο τόπος διαμονής και καταγωγής των εμπλεκομένων - , το οποίο αποφασίζει ότι, όντως, η Μονή και η Μητρόπολη είναι νόμιμοι δικαιούχοι του ακινήτου.Η σημερινή ιδιοκτήτρια δεν έχει ιδέα για την δίκη και το αποτέλεσμά της, αλλά ενημερώνεται μιαν ωραία πρωία του 2004 ότι το σπίτι δεν της ανήκει! Γιατί το 2004, εφτά χρόνια μετά; Γιατί μετά από εφτά χρόνια η πράξη αποδοχής από τους κληρονόμους παραγράφεται, οπότε λήγει και η υποχρέωση της Εκκλησίας να καταβάλει αποζημίωση!
Η σημερινή ιδιοκτήτρια έχει κάνει αγωγή για να κρατήσει το σπίτι της ή έστω να διεκδικήσει κάποια αποζημίωση, έχει μπλέξει σε έναν δικαστικό αγώνα ο οποίος ακόμα εκκρεμεί, οι κληρονόμοι του Κ.Τ δεν έχουν να ελπίσουν σε τίποτε, και η Εκκλησία συνεχίζει να αυξάνει μέχρι σκασμού την ήδη κολοσσιαία περιουσία της, να καταργεί δημόσια έγγραφα καθ' όλα νόμιμα, πράξεις αγοραπωλησίας, δηλώσεις στην Εφορία και χαρτοσημασμένα έγγραφα. Κι όλα αυτά χάρη σε έναν νόμο του 1909, μια βεβαίωση του Μητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος και με την ανοχή των δικαστηρίων και του Αρείου Πάγου.
Περαιτέρω σχολιασμός δεν χρειάζεται. Τα συμπεράσματα δικά σας. Απλά, την επόμενη φορά που θα αφήσετε το ευρώ σας στο παγκάρι της εκκλησίας, σκεφτείτε το καλύτερα.