Αντιγράφω από την "Κωμικοτραγική Ιστορία του Νεοελληνικού Κράτους", του Βασίλη Ραφαηλίδη: "...Οργάνωσε [σ.σ ο Καποδίστριας] ταμείο για την περίθαλψη των χηρών και των ορφανών του πολέμου. Και έγινε χαμός. Εμφανίστηκαν εκατοντάδες χήρες με σύζυγο ολοζώντανο και ορφανά με όμορφες μανάδες. Είναι τότε που ανακάλυψαν οι Έλληνες πως οι υπηρεσίες προς την πατρίδα είναι, πριν από το κάθε τι, μια συμφέρουσα εργασία. Τότε εμφανίστηκαν και οι πρώτοι επαγγελματίες εθνικόφρονες, όπως θα λέγαμε σήμερα...".
Εκατόν ογδόντα χρόνια μετά, η τραγωδία της Πελοποννήσου και το Ταμείο Στήριξης των πυρόπληκτων αποτελούν νέο πεδίο δόξης λαμπρό για τους εν Ελλάδι εθνικόφρονες και εθνοκάπηλους. Γιατί μην νομίζετε ότι τέτοιοι υπάρχουν μόνο ανάμεσα στους πολιτικούς αυτής της ταλαίπωρης χώρας. Υπάρχουν και ανάμεσα στους πολίτες (οιονεί ψηφοφόρους). Και αυτοί είναι οι χειρότεροι.
Χθες λοιπόν, πρώτη μέρα εφαρμογής των μέτρων στήριξης για τους πυρόπληκτους, έγινε ο γνωστός ελληνικότατος χαμός. Κάτοικοι Αθηνών εμφανίστηκαν ως κάτοικοι Ηλείας για να διεκδικήσουν το επίδομα των 3000 ευρώ, ανοιχτομάτηδες μοίραζαν πλαστές ταυτότητες ακόμα κι έξω από τις τράπεζες, αθίγγανοι ζητούσαν τα δέκα χιλιάδες ευρώ για κατεστραμμένη οικοσκευή λόγω...ψυχικής οδύνης (ρίξτε μια ματιά στο κατατοπιστικότατο άρθρο του Έθνους έτσι όπως αναδημοσιεύτηκε εδώ). Απείρου κάλλους σκηνές εκτυλίχθηκαν μπροστά σε πολλά υποκαταστήματα όταν "αληθινοί" πυροπαθείς κόντεψαν να έρθουν στα χέρια με πυροπαθείς "γιαλαντζί". Ακόμα και πραγματικοί πυροπαθείς (κι εδώ ετοιμάστε τα χάπια σας!) επιχείρησαν να λάβουν το επίδομα παραπάνω από μια φορές! Και, φυσικά, οι ουρές ...πανταχού παρούσες!
Μπροστά σε τέτοιες καταστάσεις, είμαστε υποχρεωμένοι να αφήσουμε για λίγο την γνωστή καραμέλα "το Κράτος φταίει!" και να κοιτάξουμε για λίγο στον καθρέφτη. Μερικές φορές, ναι , φταίει το Κράτος και η εκάστοτε Κυβέρνηση. Κάποιες φορές όμως, φταίμε εμείς. Βέβαια, κάποιος θα πει μα χθες δεν υπήρχε κανένας έλεγχος από το κράτος! Όλα ξεκινούν από μας όμως. Η βασική αρχή της Δημοκρατίας είναι "για τον Λαό και από τον Λαό". Όλα ξεκινούν από μας και τα αποτελέσματα καταλήγουν σε μας. Όταν κάποιος μπαζώνει το ρέμα και χτίζει την βιλίτσα του ανάμεσα στα πεύκα, δεν έχει το δικαίωμα να διαμαρτύρεται όταν, με την πρώτη βροχή, γίνει η αυλή του λιμάνι. Αντίστοιχα, όταν ρίχνεις το φακελάκι στην κάλπη, έχοντας τον σταυρό δίπλα στο όνομα κάποιου αποδεδειγμένα ηλίθιου, δεν μπορείς να διαμαρτύρεσαι όταν όλα γύρω σου καταρρέουν. Εσύ τους έβαλες εκεί που είναι και τους επέτρεψες να καθίσουν στον σβέρκο σου και να τα κάνουν όλα λαμπόγυαλο. Εσύ...εγώ...ο δίπλα. Όταν κάνεις κριτική, πρέπει πρώτα να έχεις κάνει αυτοκριτική. Αλλά, στην Ελλάδα, η κριτική περισσεύει. Η αυτοκριτική πάσχει.
Μέχρι λοιπόν να μάθουμε να κάνουμε αυτοκριτική και να χρησιμοποιούμε τα αποτελέσματά της προς όφελός μας- μέχρι δηλαδή να μάθουμε πως να μαθαίνουμε από τα λάθη μας - οι εθνικόφρονες και οι εθνοκάπηλοι θα υπάρχουν και θα κυκλοφορούν ανάμεσά μας, θα τρώνε από το πιάτο μας και θα φωνάζουν τρεις φορές την ημέρα "Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω το Έθνος!", ίσα ίσα για να μην καταλαβαίνουμε εμείς οι υπόλοιποι τι καθάρματα είναι.
Ζήτω η Ελλάδα λοιπόν! Ζήτω το Έθνος! Ζήτω και η Αφρικάνικη Ελληνική Δημοκρατία!
Εκατόν ογδόντα χρόνια μετά, η τραγωδία της Πελοποννήσου και το Ταμείο Στήριξης των πυρόπληκτων αποτελούν νέο πεδίο δόξης λαμπρό για τους εν Ελλάδι εθνικόφρονες και εθνοκάπηλους. Γιατί μην νομίζετε ότι τέτοιοι υπάρχουν μόνο ανάμεσα στους πολιτικούς αυτής της ταλαίπωρης χώρας. Υπάρχουν και ανάμεσα στους πολίτες (οιονεί ψηφοφόρους). Και αυτοί είναι οι χειρότεροι.
Χθες λοιπόν, πρώτη μέρα εφαρμογής των μέτρων στήριξης για τους πυρόπληκτους, έγινε ο γνωστός ελληνικότατος χαμός. Κάτοικοι Αθηνών εμφανίστηκαν ως κάτοικοι Ηλείας για να διεκδικήσουν το επίδομα των 3000 ευρώ, ανοιχτομάτηδες μοίραζαν πλαστές ταυτότητες ακόμα κι έξω από τις τράπεζες, αθίγγανοι ζητούσαν τα δέκα χιλιάδες ευρώ για κατεστραμμένη οικοσκευή λόγω...ψυχικής οδύνης (ρίξτε μια ματιά στο κατατοπιστικότατο άρθρο του Έθνους έτσι όπως αναδημοσιεύτηκε εδώ). Απείρου κάλλους σκηνές εκτυλίχθηκαν μπροστά σε πολλά υποκαταστήματα όταν "αληθινοί" πυροπαθείς κόντεψαν να έρθουν στα χέρια με πυροπαθείς "γιαλαντζί". Ακόμα και πραγματικοί πυροπαθείς (κι εδώ ετοιμάστε τα χάπια σας!) επιχείρησαν να λάβουν το επίδομα παραπάνω από μια φορές! Και, φυσικά, οι ουρές ...πανταχού παρούσες!
Μπροστά σε τέτοιες καταστάσεις, είμαστε υποχρεωμένοι να αφήσουμε για λίγο την γνωστή καραμέλα "το Κράτος φταίει!" και να κοιτάξουμε για λίγο στον καθρέφτη. Μερικές φορές, ναι , φταίει το Κράτος και η εκάστοτε Κυβέρνηση. Κάποιες φορές όμως, φταίμε εμείς. Βέβαια, κάποιος θα πει μα χθες δεν υπήρχε κανένας έλεγχος από το κράτος! Όλα ξεκινούν από μας όμως. Η βασική αρχή της Δημοκρατίας είναι "για τον Λαό και από τον Λαό". Όλα ξεκινούν από μας και τα αποτελέσματα καταλήγουν σε μας. Όταν κάποιος μπαζώνει το ρέμα και χτίζει την βιλίτσα του ανάμεσα στα πεύκα, δεν έχει το δικαίωμα να διαμαρτύρεται όταν, με την πρώτη βροχή, γίνει η αυλή του λιμάνι. Αντίστοιχα, όταν ρίχνεις το φακελάκι στην κάλπη, έχοντας τον σταυρό δίπλα στο όνομα κάποιου αποδεδειγμένα ηλίθιου, δεν μπορείς να διαμαρτύρεσαι όταν όλα γύρω σου καταρρέουν. Εσύ τους έβαλες εκεί που είναι και τους επέτρεψες να καθίσουν στον σβέρκο σου και να τα κάνουν όλα λαμπόγυαλο. Εσύ...εγώ...ο δίπλα. Όταν κάνεις κριτική, πρέπει πρώτα να έχεις κάνει αυτοκριτική. Αλλά, στην Ελλάδα, η κριτική περισσεύει. Η αυτοκριτική πάσχει.
Μέχρι λοιπόν να μάθουμε να κάνουμε αυτοκριτική και να χρησιμοποιούμε τα αποτελέσματά της προς όφελός μας- μέχρι δηλαδή να μάθουμε πως να μαθαίνουμε από τα λάθη μας - οι εθνικόφρονες και οι εθνοκάπηλοι θα υπάρχουν και θα κυκλοφορούν ανάμεσά μας, θα τρώνε από το πιάτο μας και θα φωνάζουν τρεις φορές την ημέρα "Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω το Έθνος!", ίσα ίσα για να μην καταλαβαίνουμε εμείς οι υπόλοιποι τι καθάρματα είναι.
Ζήτω η Ελλάδα λοιπόν! Ζήτω το Έθνος! Ζήτω και η Αφρικάνικη Ελληνική Δημοκρατία!
H κριτικη περισσευει, η αυτοκριτικη πάσχει. ΜΕγαλη κουβεντα αλλα, αντε βγαλε ακρη τώρα. Το ότι θα υπήρχαν και επιτηδειοι που θα προσπαθουσαν να επωφεληθούν περνοντας διπλό επιδομα ή επιδομα που δεν δικαιούνται, ήταν αναμενόμενο. Το θέμα είναι αν αυτο αποτελεί αποκλειστικα Ελληνικο φαινομενο, ή όχι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑι επίσης δεν καταλαβάινω τι σου φταίνε οι Αφρικάνοι και χαρακτηρίζεις την Ελληνικη δημοκρατια "αφρικανικη". Αλλωστε ο άνθρωπος καταγεται απο την Αφρικη! ΚΑι επίσης νομιζω ότι στη συγκεκριμενη περίπτωση πρόκειται για ταυτολογία. Αφρικανικη-Ελληνικη δημοκρατιά, το ίδια πραγμα λες δύο φορες :)
ΠΑρα πολυ καλο σχόλιο! Ο Ραφαηλίδης είναι πολύ δυνατός. Αλλα , όπως είπα και ο fidelio, μην το ψαχνεις. Οταν κοιταμε μόνο τον εαυτουλη μας θέλουμε και βιλιτσα και το κρατος να μας προστατεψει τη βιλιτσα. Αλλα έχω μια ένστατη ωε προς αυτο που λες οτι "Αντίστοιχα, όταν ρίχνεις το φακελάκι στην κάλπη, έχοντας τον σταυρό δίπλα στο όνομα κάποιου αποδεδειγμένα ηλίθιου, δεν μπορείς να διαμαρτύρεσαι όταν όλα γύρω σου καταρρέουν." Μα αυτός που σταυρώνει τους συγκεκριμενους πολιτικους δεν νομιζω οτι τους θεωρει αποδεδειγμενα ηλιθιους (τπυλαχιστον ετσι θελω να πιστεύω). Εκτος αν τους ψηφίζει για ρουσφετι, ή επειδη έχει πολυ αδυναμη μνημη και δεν θυμαται τις "πατατες" που εχουν πει και εχουν κανει αυτοι οι ανθρωποι που μεθαυριο θα τους ξαναψηφισει. Ολα, όμως ,είναι θεμα πλειοψηφίας. Οταν οι περισσοτεροι, αυτοι που κρινουν και το αποτελεσμα, ψηφίζουν με γνωμονα την οικογενειακη τους παραδοση, την τσεπη τους, μια θεση στο δημοσιο κλπ. οσο δηλαδη συντηρουν την πελατιακη σχεση με τυος πολιτικους, ε ας μην περιμενουμε διαφορετικη αντιμετώπιση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πολύ και τους δυο για τα σχόλιά σας!Ελπίζω να μην σας δυσαρεστήσω απαντώντας και στα δύο με ένα σχόλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε fidelio, πρέπει να δηλώσω ότι τρέφω απεριόριστο θαυμασμό για τους αφρικανούς. Τουλάχιστον αυτοί ξέρουν που πατάνε.Ο χαρακτηρισμός της Ελλάδας ως αφρικάνικης δεν έχει...ας πούμε...τοπολογικό νόημα. Συνηθίζεται όμως τέτοια επίθετα να χρησιμοποιούνται με την έννοια του τριτοκοσμικού, του υποανάπτυκτου.Ανάλογη φράση είναι και τα "Ηνωμένα Ελληνικά Εμιράτα", αν και όλοι ξέρουμε ότι εκεί κάτω το πετροδολάριο τρέχει ποτάμι!
Φίλε demian, το να μη θεωρεί ο ψηφοφόρος κάποιον ηλίθιο, δεν σημαίνει ότι δεν είναι. Πρώτον θα βάλω τον εαυτό μου, που πολλές φορές έχω ψηφίσει σκέτα ντουβάρια, μόνο και μόνο επειδή θεωρούσα ότι κάτι μπορούν να κάνουν.Αλλά το μυστικό βρίσκεται σε αυτό που λες ότι "ψηφίζουν με γνώμονα την οικογενειακή παράδοση". Όταν ο λαός δεν ψηφίζει κατά συνείδηση, αλλά κατ' έθιμο, τότε, πράγματι, δεν μπορείς να περιμένεις κάτι διαφορετικό.
Κατά τα άλλα, ελπίζω να τα ξαναπούμε!