Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

Από το "Έχω ένα όνειρο" ως το "Ναι, μπορούμε"

Ήταν Αύγουστος του 1963 όταν ένας νεαρός πάστορας από την Ατλάντα στάθηκε μπροστά από το Μνημείο Λίνκολν και έδωσε έναν λόγο που έμελε να σημαδέψει, όχι μόνο την Ιστορία της Αμερικής, αλλά την ιστορία όλου του Κόσμου. Ο λόγος του Martin Luther King έμεινε στην Ιστορία και στην Μνήμη με τον τίτλο "Έχω ένα όνειρο", αλλά ο εμπνευστής του δεν έζησε για να δει το όνειρό του να πραγματοποιείται. Τέσσερα χρόνια μετά δολοφονήθηκε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του, στο Μέμφις, από τα πυρά του James Earl Ray. Μια εποχή τελείωνε και μια καινούρια άρχιζε - όπως συμβαίνει με κάθε πολιτική δολοφονία.
Πέρασαν σχεδόν σαράντα χρόνια από τότε, και ένας άλλος λόγος ήρθε για να γραφτεί στην Ιστορία. Χθές, γύρω στις 4:00 το πρωί ώρα Ελλάδας, ο Barack Obama έδωσε τον νικητήριο λόγο του στο Grant Park του Σικάγο, έναν λόγο για τον οποίο θα διακινδυνεύσω την πρόβλεψη ότι θα μείνει στην ιστορία με το όνομα "Ναι, μπορούμε" ("Yes, we can"). Έναν λόγο τον οποίο θεωρώ σημαντικό, όχι μόνο γιατί δώθηκε από τον πρώτο Αφροαμερικανό στην Ιστορία που κέρδισε την προεδρία των Η.Π.Α, αλλά και γιατί στο κοινό του είδα να πραγματοποιείται, επιτέλους, με τρόπο αδυσώπητα ξεκάθαρο, το όνειρο του Martin Luther King.
Η χθεσινή συντριπτική νίκη του Obama δεν ήταν μόνο πολιτική. Κατάφερε κάτι που οι Ρεπουμπλικανοί έχουν να επιτύχουν από την εποχή του Eisenhower, και οι Δημοκρατικοί, στην παρένθεση της προεδρίας Clinton, έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να χάσουν: να κερδίσει τον λαό. Οι αριθμοί αποκαλύπτουν την αλήθεια: ένα απίστευτο 65% προσέλευσης στην κάλπη (το μεγαλύτερο στην ιστορία), 60% στον πληθυσμό μέχρι 30 ετών, ένα αναμενόμενο αλλά και πάλι απίστευτο 96% στους Αφροαμερικανούς και στους Λατινογενείς, 52% στο σύνολο ψηφοφόρων (εκεί που οι Δημοκρατικοί πάντα ζορίζονται να πετύχουν το 50%). Ήταν η πρώτη φορά εδώ και πολύ καιρό που ο λαός πραγματικά μίλησε.
Σίγουρα η νίκη Obama δεν έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με τις πολιτικές του ικανότητες - οι οποίες υπάρχουν και είναι σαφείς. Ένα ποσοστό των ψηφοφόρων - είμαι σίγουρος γιαυτό - δεν ψήφισε υπέρ του Obama, αλλά εναντίον του Bush. Η Αμερική, καθώς και κάποια δισεκατομμύρια ανα την υφήλιο, έχουν σιχαθεί τους Ρεπουμπλικανούς στο τιμόνι της μεγαλύτερης υπερδύναμης στον κόσμο, και αυτή ήταν η ευκαιρία που έψαχναν. Εδώ κολλάει το παπανδρεϊκό "φτάνει πια". Και ο Obama όχι μόνο το εκμεταλλεύτηκε αυτό, αλλά παρουσίασε και την λύση. Την ώρα που ο McCain και η αχώνευτη hokey-mom Sarah Palin αναλώνονταν σε επιθέσεις ενάντια στον Obama, αυτός παρουσίαζε την ατζέντα του και τα σχέδιά του για την επόμενη μέρα. Με μια καμπάνια που ήδη έχει καταχωρηθεί σαν η καλύτερη όλων των εποχών, ο Obama παρουσίασε μια λύση βιώσιμη, λογική και με προοπτικές, μια λύση που όχι μόνο υπόσχεται, αλλά καλεί τον λαό να συμμετάσχει και να ηγηθεί ο ίδιος. Δεν είναι τυχαίο που λέει "we the people" ( "εμείς ο λαός").
Να ξεκαθαρίσω ότι ψήφισα - τρόπος του λέγειν - Obama δαγκωτό. Όχι μόνο γιατί είναι νεαρός, όχι μόνο γιατί σπάει τα δεσμά των φυλετικών διακρίσεων και του ρατσισμού, αλλά γιατί καταλαβαίνει και ενεργεί σύμφωνα με έναν παγκόσμιο και απαράβατο νόμο: ότι κάθε κράτος και κάθε λαός είναι κομμάτι του Κόσμου - κάτι που κανένας Bush δεν κατάλαβε και δεν μπορεί να καταλάβει. Μένει μόνο να δούμε τι θα κάνει για να πραγματοποιήσει τα όσα πιστεύει.

Update:Ο λόγος του, έτσι όπως δημοσιεύτηκε στο Google.

6 σχόλια:

  1. για να δούμε τώρα πως θα αντιμετωπίσει τη χώρα μας. για τα της αμερικής δε νοιάζομαι. γιαυτη τη φωτεινή πέτρα με κόφτει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ria
    Καλύτερα να κρατήσουμε μικρό καλάθι. Σίγουρα μας ενδιαφέρει η στάση στης νέας Αμερικής στα ελληνικά θέματα, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι προτεραιότητα για τον Ομπάμα έχει η οικονομική κρίση της χώρας του. Στα καθ'ημάς πάντως, τα πράγματα ακούγονται ευοίωνα. Ο Μπάιντεν (Αντιπρόεδρος) υποστηρίζει απόλυτα τις ελληνικές θέσεις, τόσο στο Σκοπιανό όσο και στο κυπριακό (σου θυμίζω ότι ο Ομπάμα ήταν ο πρώτος και, μέχρι στιγμής ο μόνος, Γερουσιαστής που τόλμησε να τοποθετηθεί ανοιχτά υπέρ της αποχώρησης των στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο, περιγράφοντάς τα μάλιστα ως τέτοια), και πιστεύω ότι, όταν έρθει η ώρα, - μάλλον τον επόμενο Αύγουστο - δεν θα ξεφύγει από τις θέσεις του, από την στιγμή μάλιστα που κύριο σημείο στην ατζέντα του είναι να αναθερμάνει παλιές σχέσεις (με πρώτες τις σχέσεις του με το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση) τις οποίες ο Μπους τις πέταξε στον βόθρο. Με βάση όλα αυτά, και λαμβάνοντας υπόψιν ότι στον καινούριο Λευκό Οίκο, διαφαίνονται οι απαρχές ενός αρκετά σεβαστού ελληνοαμερικανικού λόμπι, είμαι αρκετά αισιόδοξος για τον Ομπάμα. Αλλά ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Ο άνθρωπος έχει ένα κράτος να φτιάξει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Επειδή έχουμε "καλομαθει" να ακουμε πολλες υποσχεσεις και δεσμευσεις απο πολιτικους, που μετα την εκλογη τους τις ξεχνάνε, ας μην ειμαστε και τοσο πολυ αισιόδοξοι. Ασφαλώς μπροστά στον Μπους, ο Ομπαμα είναι η μέρα με τη νύχτα. Και πειράζει που φοβαμαι μήπως έχει την τύχη άλλων προέδρων που κατα καιρούς επιχείρησαν να ξεσηκώσουν τον κόσμο και να ανατρέψουν τα πραγματα; Geysser.. θυμασαι το τέλος του "I have a dream.."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Gnomo,
    δυστυχώς το θυμάμαι και δεν διστάζω να πω ότι το είχα σκεφτεί κι εγώ. Αυτό που δεν θέλω να σκέφτομαι είναι τι θα κάνουμε αν γίνει.
    Φυσικά και κρατάω μικρό καλάθι, όπως είπα και στην Ria, αλλά τουλάχιστον το κρατάω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. agapite geysser
    eheis polu dikio sxetika me ton mparak!
    as elpisoume na vgei alithinos
    kai o kosmos na paei ena vima mprosta.to smantikotero gia mena einai na sevontai ton anthropo kai tin eleftheria tou kai na min theoroun tous polemous epitrapezia.
    idomen...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμε,
    Όπως το λες, ίδωμεν...

    Υ.Γ: Ασε και κανένα ονοματάκι να ξέρουμε πως να σε φωνάζουμε - εκτός κι αν δεν θες! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή