Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009

Περί ομορφιάς - Νούμερο Τελευταίο

Συνεχίζω ακάθεκτος την λίστα με τις δέκα ομορφότερες γυναίκες που έχω γνωρίσει, συμπληρώνοντας την δεύτερη πεντάδα. Χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση, ιδού:

6) Η Βιβή
Υπάρχουν γυναίκες που, ενώ είναι κατα γενική ομολογία όμορφες, τους λείπει το ενδιαφέρον και η πρωτοτυπία. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι επιλογές είναι δύο: ή τις ξεχνάς σχεδόν αμέσως, ή επικεντρώνεσαι στο προφανές: στην σεξουαλικότητά τους. Στην περίπτωση της Βιβής, η πρώτη ματιά ίσως οδηγήσει στην παραπάνω αντιμετώπιση, τίποτε όμως δεν θα μπορούσε να αποτελέσει μεγαλύτερη γκάφα. Κι ενώ έρχεσαι αντιμέτωπος με μια by the book μεσογειακή κάρτα, με έντονες ιταλικές επιρροές και τον χυμώδη χαρακτήρα μιας Sofia Loren, συνειδητοποιείς σχεδόν έντρομος ότι παραπλανήθηκες με φρικτό τρόπο. Με την κάθε ματια, ατέλειες κάνουν την εμφάνισή τους για να δέσουν με το σύνολο, δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα που ενώ θες να το ξεχάσεις την επόμενη μέρα, καταλαβαίνεις ότι δεν μπορείς. Είναι αυτό που ο Bob Ross περιέγραφε σαν "τυχερά λάθη". Χωρίς αυτά, η Βιβή θα ήταν ακόμα μια κούκλα, χωρίς το κάτι που της έδωσε επάξια μια θέση στην λίστα μου.

7) Η Ελενη
Μπορώ να στοιχηματίσω ότι, αν ο Shakespeare ζούσε σήμερα, θα έδινε τον ρόλο του Puck στο "Όνειρο Θερινής Νυκτός" κατευθείαν στην Ελένη, κι ας είναι γυναίκα (μην ξεχνάμε ότι, τα πρώτα χρόνια, τον ρόλο του Peter Pan στα θεατρικά τον έπαιζε κορίτσι). Στην Ελένη λείπει η ωριμότητα της Βίκυς, η αρχοντιά της Ηρούς και το νεραϊδίσιο σπινθηροβόλημα της Ελλης, αλλά συμπληρώνει και με το παραπάνω τις ελλείψεις της με μια πονηριά και με ένα παιχνίδισμα που σε κάνει να γελάς θέλωντας και μη. Με αστείρευτες δυνατότητες και πολλές υποσχέσεις για το μέλλον, η Ελένη αποδεικνύεται χρησιμότατη προσθήκη στην λίστα μου, μια ομορφιά που αξίζει προσοχής και ανάλυσης.

8) Η Μύρια
Πανδαμάτωρ Χρόνος...Την Μύρια την βλέπω όλο και πιο σπάνια, αλλά κάθε φορά, ο χρόνος που περνάει κάνει το θαύμα του. Σαν το παλιό, καλό κρασί, η ομορφιά της Μύριας κερδίζει σε σταθερότητα. Δυναμική παρουσία, ένας συνδυασμός ισπανικής φλόγας και ελληνικής γλύκας σε σκούρους, παλ τόνους, με πολύ αχνές αλλά διακριτές ασιάτικες επιρροές, ένα σύνολο που κερδίζει μέρα με την μέρα σε σταθερότητα και αρμονία. Πιο λεπτεπίλετο και ευθραυστο δέσιμο από αυτό μιας Jennifer Connely, με το ίδιο όμως βλέμμα και την ίδια αύρα έντονη γύρω της. Προβλέπω ότι σύντομα θα φτάσει σε ενα εντυπωσιακό ζενίθ, αλλά ήδη έχει φτάσει σε ένα στάδιο όπου κερδίζει εύκολα τις εντυπώσεις, σε ενα σημείο όπου δεν χρειάζεται να αποδείξει τίποτε.

9) Η Ιωάννα
Αν η Βιβή είναι συνώνυμη του εκρηκτικού ταπεραμέντου, τότε η Ιωάννα είναι συνώνυμη της ωμής δύναμης. Με ταλαιπώρησε αρκετά μέχρι να βρω έναν τρόπο να την περιγράψω, ώσπου στο player που έχω ανοίξει αυτή την στιγμή, άρχισε να παίζει το "Saviour" των Anggun. Αμέσως όλες οι απορίες μου λύθηκαν. Μια περσόνα βγαλμένη κατευθείαν από τα εξώφυλλα των Evanescence, ένας εντυπωσιακός συνδυασμός από πάγο και φωτιά, μια θύελλα αντιθέσεων, η Ιωάννα θαρρείς ότι ξεπήδησε από κάποιο υπόγειο άνδρο μιας πανίσχυρης dominatrix, έτοιμη να κατακρεουργήσει το ανυπεράσπιστο θύμα της χωρίς να ιδρώσει καν. Η Ιωάννα θα κινδύνευε να περάσει στο πάνθεον της τετριμμένης ομορφιάς, αν δεν σόκαρε με ακόμη μια αντίθεση, από τις εκατομμύρια αντιθέσεις που απαρτίζουν το εντυπωσιακό σύνολο: την πιο γλυκιά, την πιο παιδική, την πιο ανυπεράσπιστη φωνή του κόσμου!

10)Η Αναστασία
Κλείνω την λίστα με μια ανάμνηση. Η Αναστασία αποτελεί την τελευταία της δεκάδας κατά κάποιο τρόπο τιμής ένεκεν, όχι γιατί υπολείπεται σε ομορφιά και σε χαρακτήρα, αλλά γιατί αυτή η ομορφιά δίνει την αίσθηση του deja vu. Ήταν η πρώτη κοπέλα που με έμαθε τι σημαίνει πραγματικά να είσαι όμορφος, χωρίς μάσκες, χωρίς υποκρισίες και χωρίς εντυπωσιασμούς - κατά κάποιο τρόπο της χρωστάω ένα αξιόλογο ποσοστό της αναλυτικής μου σκέψης. Η Αναστασία παραμένει όμορφη γυναίκα, παρά τα δύο της παιδιά και τα δέκα σχεδόν χρόνια έγγαμου βίου. Τυπική ελληνίδα, με ισχυρές δόσεις ευαισθησίας και λεπτότητας, μια ομορφιά όμως που την ξεπερνάς σχετικά εύκολα. Αν μη τι άλλο, η ομορφιά της Αναστασίας θα υπάρχει πάντα κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μου σαν μια νοσταλγική μνήμη, και καθε φορά που την βλέπω μου αφήνει πάντα αυτή την γλυκόπικρη αίσθηση της ωραίας αλλά οριστικά χαμένης πρώτης φοράς.

Κι εδώ ολοκληρώνω το εγχείρημά μου, ελπίζωντας να πέτυχα τον σκοπό μου. Είναι πάντα ωραίο να ταξινομείς τις σκέψεις σου, να ξεκαθαρίζεις τα συναισθήματά σου, να σταχυολογείς και να ξεκαθαρίζεις όλα αυτά τα μικρά, μεγάλα πράγματα που αποτελούν τις σημαντικές λεπτομέρειες της ζωής σου. Οι όμορφες γυναίκες που υπάρχουν ή υπήρξαν στην ζωή μου, με οποιοδήποτε τρόπο και σε οποιαδήποτε θέση, μου έδωσαν εφόδια που κατά πολύ καθόρισαν το ποιός είμαι και το ποιός θα ήθελα να είμαι. Δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο από το να τις ευχαριστήσω!

Κυριακή 12 Ιουλίου 2009

Περί ομορφιάς - Νούμερο Δύο

Όπως υποσχέθηκα, επιστρέφω σχετικά σύντομα, με την συνέχεια του post των ομορφότερων γυναικών που είχα την τύχη να γνωρίσω μέχρι τώρα. Θα σπάσω την λίστα σε δύο μέρη, οπότε θα ακολουθήσει ακόμη μια ανάρτηση πάνω στο θέμα.
Πριν ξεκινήσω, οφείλω να ομολογήσω ότι νοιώθω τυχερός που γνώρισα αυτές τις γυναίκες, αλλά και λίγο άτυχος, καθώς αναγκάζομαι να αφήσω μερικές έξω, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπολείπονται σε ομορφιά. Επίσης, θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι: σκοπός μου δεν είναι να μετατρέψω το post σε παράρτημα του Mr. Lonely Heart. Έτσι, δεν θα δείτε ούτε φωτογραφίες, ούτε κάποιον τρόπο επικοινωνίας (αν και οι περισσότερες έχουν μια σταθερή και αρκετά αξιοπρεπή διαδικτυακή παρουσία). Σκοπός μου είναι να περιγράψω τα δικά μου standard ομορφιάς μέσα από παραδείγματα, δίνοντας περισσότερο βάρος στην προσωπική τους προστασία - και κατ'επέκταση, στην προστασία της όποιας σχέσης μπορεί να έχουμε. Με αυτά τα στοιχεία στο νου, και προσθέτωντας ότι η σειρά δεν είναι ιεραρχική, παίρνω μια βαθιά ανάσα κα ξεκινώ.

1)Η Ηρώ.
Ο θυμόσοφος ελληνικός λαός λέει ότι "αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει." Στην περίπτωση της Ηρούς - η μόνη από την λίστα με την οποία έχουμε συγγένεια - θα μπορούσε να ισχύει, αλλά δεν είναι έτσι. Παρουσία και εμφάνιση αρχοντική, βγαλμένη από τις σελίδες της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, η Ηρώ θα μπορούσε να είναι η Eowin του Αρχοντα των Δαχτυλιδιών, ή η Ανδρομάχη της Ιλιάδας. Ματ χρώματα σε γήινους τόνους, με ένα αλλοπρόσαλλο παιχνίδισμα χίππικης διάθεσης από τα 70's να περιφέρεται, το ensemble φέρνει στο νου νότες από Leahy, Runrig και Hevia. Παρά την μια - προς το παρόν - γέννα (ναι, προκειται για μια ευτυχισμένη μητέρα!), ή ίσως εξαιτίας της, καταφέρνει να διατηρήσει την intellectual αυρα που πάντα την περιέβαλλε. Και δεν θεωρώ σύμπτωση που ένας από τους αγαπημένους της συγγραφείς είναι ο Tom Robbins.

2)Η Ράνια
Με την Ράνια βρισκόμαστε μπροστά σε μια κλασική περίπτωση βόρειας ομορφιάς συνδυασμένης με μια γενναία δόση μεσογειακής λάμψης. Με μια εμφάνιση που σε κάνει να νομίζεις ότι τα ανοιχτά χρώματα φτιαχτηκαν ειδικά γιαυτή, η Ράνια καταστρατηγεί όλους τους κανόνες των ελληνικών προτύπων και ζωντανεύει την όπερα των Nibelungen με τον ρόλο της Kriemhild κομμένο και ραμμένο πάνω της. Εξαιρετικά προσεγμένη, είναι μικροκαμωμένη αλλά καταφέρνει να κυριαρχεί με μια καθολικότητα που σπάνια την παραβλέπεις. Και πρέπει να προσθέσω και το κυρίαρχο στοιχείο της, αυτό που αν το προσέξεις, δεν ξεκολλάς: τα δίχρωμα μάτια της, το ένα πράσινο και το άλλο καφέ ανοιχτό!

3)Η Βίκυ
Τα πράγματα εδώ είναι ξεκάθαρα, αλλά λίγο παράξενα. Η Βίκυ δεν είναι η γυναίκα που θα προκαλέσει μποτιλιάρισμα στον δρόμο, σφυρίγματα θαυμασμού και σχόλια από λατίνους εραστές. Το σύνολο είναι κλασικό: σκούρα παλέττα με ανοιχτούς τόνους, κυρίως στο δέρμα, η παλιά, καλή, γαλλική συνταγή που υμνούν γυναίκες όπως η Marion Cotillard, η Anne Parillaud και η Audrey Totau, σταθερά δεμένη και με στιβαρότητα που αποτελεί εγγύηση για πολλά χρόνια. Ένα τέτοιο σύνολο θέλει τον χρόνο του, σαν ένα μπουκάλι Hennessy είκοσι ετών, πρέπει να αναπνεύσει και να αναπτυχθεί. Απο κει και πέρα, έχουμε μπροστά μας ένα υλικό έτοιμο για το καναβάτσο του Hopper και του Millet. Με ρεαλισμό, σοβαρότητα και την σοφία αιώνων, η Βίκυ είναι ένα σύνολο από άπειρες λεπτομέρειες που δεν μπορείς να ησυχάσεις αν δεν ανακαλύψεις. Αν ήταν ξανθιά, θα ήταν η Kate Blanchet ή η Kate Winslet, αλλά ευτυχώς που δεν είναι!

4) Η Έλλη
Κι εδώ έχουμε μια ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς η Ελλη είναι η μόνη από την λίστα την οποία δεν πρόκειται να ξαναδώ. Η μετακόμισή μου στέρησε το καφέ στο οποίο δούλευε, μαζί με την εντατική μελέτη της παρουσίας της, αλλά τα πέντε αυτά χρόνια ήταν αρκετα για να κερδίσει μια θέση εδώ. Σχεδόν δίδυμη περίπτωση με την Ράνια, αλλά πιο ανοιχτόχρωμη και αιθέρια, η Έλλη προσθέτει και την παιδικότητα στην παλέττα της. Η αύρα της λιγότερο στιβαρή και σταθερή από της Ράνιας, αλλά κυριαρχεί και γεμίζει τον χώρο με την ίδια αποτελεσματικότητα. Αν την συγκρίνουμε με την δίδυμη περίπτωση, η Έλλη υπερτερεί σε ένα σημείο: στην κίνησή της, η οποία είναι πιό ρέουσα, πιο απαλή και πιο γυναικεία απο της Ράνιας.

5)Η Αφροδίτη
Ίσως η πιο δύσκολη απόφασή μου, καθώς με την συγκεκριμένη έχουμε μεγαλώσει μαζί, και με τον αδελφό της είμαστε κολλητοί περισσότερο απ'ότι μπορώ να θυμηθώ. Η μουσική βιομηχανία καλείται εδώ να δώσει κάτι από το πλούσιο υλικό για την περιγραφή της συγκεκριμένης γυναίκας. Η πιο πολύχρωμη παρουσία της λίστας, με χρωματική γκάμα που καλύπτει σχεδόν όλο το ορατό φάσμα, η Αφροδίτη φιγουράρει αλλοτε σαν το alter ego της Miky Berenyi των Lush, άλλοτε σαν ένα φασματικό αντίγραφο της D'Arcy των Smashing Pumpkins, και πότε σαν ροκ περσόνα των αρχών των 80's, δίπλα στην Johnette Napolitano. Πολύπλευρη παρουσία, ένας πραγματικός χαμαιλέοντας, έχει εντουτοις μια πραγματικότητα σχεδόν απτή, αδιαμφισβήτητη. Τώρα που το σκέφτομαι, καταλαβαίνω κάτι απλό: όμορφη ή όχι, με τα δικά μου πρότυπα ή όχι, ο πολύπλευρος χαρακτήρας της κάνει την παρουσία της στην λίστα σχεδόν επιτακτική.

Εδώ κλείνει η πρώτη πεντάδα. Θα ολοκληρώσω την λίστα στο επόμενο post, το οποίο δεν θα αργήσει να έρθει. Όσοι βρήκατε ενδιαφέρον το όλο εγχείρημα, λίγη υπομονή. Για τους υπόλοιπους, ο τελευταίος παρακαλείται να κλείσει την πόρτα.

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009

Περι ομορφιάς - Νούμερο Ένα

Δεν πρόκειται - και δεν ήταν στις προθέσεις μου - να κάνω κάποια εμπεριστατωμένη έρευνα στο θέμα της ομορφιάς. Εξάλλου, είναι κοινό μυστικό ότι η ομορφιά είναι μια καθαρά υποκειμενική έννοια, ισχύουσα μόνο ως αυστηρά προσωπικό κριτήριο και όχι ως καθολικώς αποδεκτή αξία. Αυτό που θα ακολουθήσει είναι μια προσωπική λίστα (πάλι!) με τις δέκα ομορφότερες γυναίκες που έχω γνωρίσει προσωπικά.
Εδώ θα διστάσω λίγο, καθώς ένα τέτοιο εγχείρημα ενέχει πολλούς κινδύνους, όσον αφορά ειδικά τις αναγνώστριες αυτού του post. Λίγη υπομονή καθώς αναλύω αυτούς τους κινδύνους, σε μια προσπάθεια να τους αποτρέψω στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό.
Πρώτον, η επίδοξη αναγνώστρια που θα δει τον εαυτό της απόντα από την σχετική λίστα, θα οδηγηθεί αυτόματα στο συμπέρασμα ότι κρίνεται ανεπαρκής από την αφεντιά μου. Μέγα λάθος, βέβαια, και παρακαλώ να προσέλθει την επαύριο με τον κηδεμόνα της. Κι εξηγώ, όσο πιο απλά γίνεται.
Πιστεύω ότι είμαι αρκετά σαφής όταν ισχυρίζομαι ότι η ομορφιά είναι αυστηρά προσωπική υπόθεση. Ως εκ τουτου, λίγη σημασία έχει (και θα πρέπει να έχει ) η αξιολογική μου κρίση. Εξάλλου, η ομορφιά δεν αποτελεί κριτήριο αξιολόγησης χαρακτήρα. Με άλλα λόγια, κυρίες μου, η συμπεριφορά μου απέναντί σας και η γνώμη μου για το άτομό σας, δεν έχει επ'ουδενί να κάνει με την εμφάνισή σας. Κατ'επέκταση, η απουσία σας από την λίστα κρίνεται ως κενή νοήματος.
Δεύτερον, υπάρχη η τάση να συνδέεται η αξιολογική κρίση της ομορφιάς με την ερωτική επιθυμία. Αν και υπάρχει ένας κόκκος αλήθειας στην παραπάνω τάση (κυρίως βιολογικής και, ειδικότερα εξελικτικής, βάσης, τόσο μεγάλης πολυπλοκότητας όμως που δεν θα μπω στον κόπο να επεκταθώ), είναι μια τάση που, ειλικρινά, ούτε καταλαβαίνω, ούτε αποδέχομαι. Η ερωτική και συναισθηματική έλξη είναι ένα εξαιρετικά πολύπλοκο φαινόμενο, το οποίο επεκτείνεται σε απειράριθμα πεδία της ανθρώπινης υπόστασης, από την βιολογία ως την φιλοσοφία. Η εξωτερική ομορφιά, αν και συμπεριλαμβάνεται ως κριτήριο, από ένα σημείο και μετά χάνει παντελώς την αξία της. Αν πιστέψετε, έστω και για μια στιγμή, ότι τρέφω ερωτικά συναισθήματα απέναντί σας, μόνο και μόνο από την ύπαρξή σας στην λίστα, λυπάμαι, αλλά μείνατε μετεξεταστέες. Προσέλθετε τον Σεπτέμβριο καλύτερα διαβασμένες. Αν φοβάστε κάτι τέτοιο - και παλι, αδυνατώ να καταλάβω γιατί κάποιος θα έπρεπε να φοβάται τα συναισθήματα κάποιου άλλου, αλλά βλέπω ότι πολλές φορές ισχύει -, όσο περνάει ο καιρός τόσο δυσκολεύομαι να τα αναπτύξω, οπότε ελπίζω να καθησυχαστείτε.
Ποιός ο λόγος λοιπόν αυτού του post; Άστοχη ερώτηση, αλλά ας προσπαθήσω να απαντήσω. Πολύ απλά, κανένας σημαντικός. Σε ένα blog, πολλά post στερούνται σκοπού και νοήματος, και λειτουργούν απλά ως τρόπος εκτόνωσης κάποιας εσωτερικής πίεσης ή ανάγκης. Επί του συγκεκριμένου, την σπίθα άναψε το post του wonderwall στο backtomono, όπου παρατίθεται μια ανάλογη λίστα με κυρίες της μουσικής βιομηχανίας, ένα post που θα μπορούσε να φέρει τον τίτλο "Το Όργιο του Πλαστικού Χειρουργού" ή "Η Χαρά του Ρεκτιφιέ". Κι επειδή ανάλογες λίστες έχουν γίνει άπειρες, είπα να ξεφύγω λίγο από τα τετριμμένα.
Μετά από την μακροσκελή εισαγωγή μου, η λίστα θα ακολουθήσει προσεχώς (σχετικά σύντομα βέβαια). Σε επόμενο επεισόδιο θα γνωρίσουμε μερικές κυρίες της καθημερινότητας, μερικές κοπέλες της διπλανής πόρτας για τις οποίες πιστεύω ότι ο Θεός, αν υπάρχει (ποιητική αδεία βέβαια, μην νομίσετε ότι αγίασα!), είχε μεγάλα κέφια όταν τις έφτιαχνε.