Ladyhawke

Όσοι αυτοχαρακτηρίζονται ορθολογιστές (εμού συμπεριλαμβανομένου) ας μην γελιόνται άλλο και ας μην κρύβονται πια πίσω από το ρεαλιστικό τους δάχτυλο: η επώδυνη - ή ευχάριστη, ανάλογα με την οπτική γωνία - αλήθεια είναι ότι το παραμύθι και η παραμυθία χρειάζονται, είναι απαραίτητα και αποτελούν ουσιαστικό κομμάτι οποιουδήποτε πολιτισμικού status quo. Ο κινηματογράφος φυσικά αγκάλιασε το παραμύθι - αναμενώμενο, μια και όλες τις μορφές τέχνης έχουν σχέση σχεδόν ερωτική μεταξύ τους -, άλλοτε με πανέμορφα αποτελέσματα, άλλοτε όχι. Στην πρώτη κατηγορία αναμφίβολα ανήκει το "Ladyhawke". Πέρασε καιρός από τότε που το πρωτοείδα αλλά, σαν το παλιό, καλό κρασί, την τελευταία φορά που το πέτυχα, μου φάνηκε ομορφότερο από ποτέ.
Η ιστορία διαδραματίζεται στην μεσαιωνική Ιταλία, στην πόλη Aquilla, από τα διαβόητα μπουντρούμια της οποίας δραπετεύει ο πιτσιρικάς αλλά ικανότατος κλέφτης Phillipe Gaston, ή αλλιώς, Phillipe ο Ποντικός. Μπροστά στην πιθανότητα ξεσηκωμού εξαιτίας του πρωτοφανούς γεγονότος, ο σατανικός Επίσκοπος της Aquilla εξαπολύει ανθρωποκυνηγητό για την σύλληψη του Gaston, ο οποίος διασώζεται την τελευταία στιγμή χάρη στην παρέμβαση ενός μαυροντυμένου, μυστηριώδους ιππότη, του Ettiene της Ναβάρας. Από την στιγμή εκείνη, ο Phillipe βρίσκεται στη μέση ενός παραμυθιού στο οποίο πρωταγωνιστούν ο ίδιος ο Ettiene, ενα γεράκι που τον ακολουθεί παντού, ένας μεθύστακας αλλά καλοσυνάτος ιερομόναχος και μια πανέμορφη γυναίκα που εμφανίζεται μόνο την νύχτα, συνοδευόμενη από έναν τεράστιο, μαύρο λύκο.
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο του ιππότη Ettiene βρίσκεται ο Ολλανδός Rutger Hauer, στο απόγειο της καριέρας του - λίγο μετά από το κορυφαίο "Blade Runner" και λίγο πριν το ανατριχιαστικό "Hitcher". Σωστή επιλογή θα μπορούσα να πω, μια και το παγερό του βλέμμα έρχεται σε ευχάριστη αντίθεση με τον φωτεινό,ανδρείο και ιδεαλιστικό χαρακτήρα του Ettiene, τον οποίο προσεγγίζει με επαγγελματισμό και αξιοπρέπεια, χωρίς να τον φορτώνει με υπερβολές. Δίπλα του ο, πιτσιρικάς τότε, Matthew Broderick, τον οποίο δεν χανετε τίποτε αν δεν τον θυμάστε στο πρόσφατο τερατούργημα - μάλλον...δεινοσαυρούργημα! - του Ronald Emmerich, το "Godzilla", αλλά μάλλον αξίζει τον κόπο να τον δείτε στο "Glory" του 1989. Ως πιτσιρικάς Phillipe Gaston, ο Broderick δένει ευχάριστα με την πλοκή και την ατμόσφαιρα της ταινίας, προσφέροντας τον απαραίτητο sidekick και την σωστή δόση "πλακίτσας". Τέλος, η πραγματική θεά (επιτρέψτε μου την υπερβολή, μια και τυγχάνω επί χρόνια ερωτευμένος μαζί της!) Michelle Pfeiffer μπορεί να προσφέρει τα απολύτως απαραίτητα από πλευράς ερμηνείας (προηγείται μόνο το "Scarface" στο παλμαρέ της, ενώ τα καλά - "Dangerous Liaisons","Batman Returns","Love Field", "Frankie & Johnnie"-, θα έρθουν μετά για να την αναδείξουν στην σπουδαία ηθοποιό που είναι σήμερα), αλλά και μόνο η θέαση των ανατριχιαστικά όμορφων ματιών της και της αιθέριας μορφής της, φτάνει και περισσεύει.
Σε δεύτερους ρόλους, ο πολυπράγμων καρατερίστας Leo McKern ("Omen") στον ρόλο του μπεκρή ιερέα Imperius είναι χαριτωμένος και αρκούντως χοντρούλης, ενώ πολύ καλός "κακός" είναι και ο John Wood του "Chocolat" στον ρόλο του σατανικού Επισκόπου. Κι ενα μικρό, ευχαριστο πέρασμα του Alfred Molina (αγαπημένος!) στον ρόλο του brutal, βρωμύλου λυκοκυνηγού Cezar.
Ο παραμυθάς Richard Donner σκηνοθετεί σε ένα είδος στο οποίο είναι "μανούλα" ("Goonies","Legend") και κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Μεσαίωνας, πανάρχαιες κατάρες, περιπέτεια, έρωτας και μια γενναία δόση χιούμορ, πρωταγωνιστούν και στο σενάριο του Ed Khmara ("Enemy Mine") το οποίο, αν και σχηματικό και προβλέψιμο, εξελίσσεται με σεβασμό απέναντι το κινηματογραφικό είδος το οποίο υπηρετεί. Πανέμορφη η φωτογραφία του Vittorio Storaro, καθώς και τα σκηνικά και κοστούμια, και άκρως εξυπηρετικά ο ήχος και τα ειδικά εφέ που τσίμπησαν και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ, αλλά μάλλον από κεκτημένη ταχύτητα.
Α, ξέχασα! Στην μουσική ο Alan Parsons των Alan Parsons Project: όμορφη, μοντέρνα και ατμοσφαιρική.
Το "Ladyhawke" προσφέρεται γενικά για δύο ώρας ανεμελιάς και αποτοξίνωσης. Είναι μια ταινία η οποία δεν προσφέρεται για υπερκατανάλωση, αλλά για ένα ευχάριστο βράδυ με πίτσα και καλή παρέα. Και, μεταξύ μας, χάρηκα πολύ που την ξαναείδα μετά από τόσο καιρό.

Bαθμολογία...............................................................................7

International Movie Database: http://www.imdb.com/title/tt0114814/

Trivia:Σαν promotion,διαδώθηκε ότι το σενάριο της ταινίας είναι βασισμένο σε κάποιον μεσαιωνικό ευρωπαϊκό μύθο. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Από την άλλη, η Isabeau του Anjou, την οποία υποδύεται η Michelle Pfeiffer, βασίζεται μάλλον στην υπαρκτή Isabella του Anjou, νύφη του Ερρίκου Α' και Ηγουμένη του Αββαείου του Fontervraud.