Δευτέρα 21 Απριλίου 2008

Στο πλεκτό...

Όταν ξεκίνησα αυτό το blog, έδωσα δύο υποσχέσεις στον εαυτό μου. Πρώτον, δεν θα δημοσίευα τίποτα σχετικά με μουσική. Δεύτερον, δεν θα δημοσίευα τίποτα σχετικά με αθλητικά. Ο λόγος είναι σχετικά απλός και ισχύει και για τις δύο πλευρές του θέματος: πλήρης άγνοια. Δυστυχώς ή ευτυχώς, θα παραβιάσω την υπόσχεσή μου - οποία πρωτοτυπία! - τουλάχιστον για το δεύτερο σκέλος. Ελπίζοντας να είναι και η τελευταία φορά, θα ασχοληθώ λίγο με την καυτή πατάτα της αθλητικής επικαιρότητας, δηλαδή το θέμα Ολυμπιακού-Απόφαση του CAS-σφήνα της ΑΕΚ.
Καταρχήν, να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα. Είμαι Ολυμπιακός παιδιόθεν, και αν αυτό μετρά εις βάρος μου ως προς την αντικειμενικότητά μου, μισή ντροπή δική μου, μισή δική σας. Πρόθεσή μου είναι να γράψω τις σκέψεις μου και για τις δύο πλευρές, αφήνοντας τα συμπεράσματα σε σας.
Από την μια πλευρά, καταλαβαίνω απόλυτα την ΑΕΚ, και συμφωνώ ότι τα πρωταθλήματα πρέπει να κερδίζονται στο γήπεδο. Υπό αυτό το πρίσμα, η ΑΕΚ ήταν καλύτερη από μας στην σεζόν, και άξιζε να τερματίσει πρώτη. Προσθέστε και δεκατέσσερα χρόνια ανομβρίας στην συνταγή, και νομίζω ότι η αντίδραση της ΑΕΚ είναι δικαιολογημένη. Δεν θέλω να ασχοληθώ με τα κατά διαστήματα χάλια της σε περασμένες σεζόν, ούτε και με άρθρα 44 και χαρίσματα χρεών. Αυτά ανήκουν στο παρελθόν, και εμένα με ενδιαφέρει το τώρα. Στο τώρα, στο σήμερα, η ΑΕΚ ήταν καλύτερη από μας. Άξιζε το πρωτάθλημα; Μάλλον ναι. Στους στραβούς, ο μονόφθαλμος βασιλεύει.
Παρόλα αυτά, δεν πρόκειται να συγχωρήσω ούτε να σεβαστώ κανέναν Ριβάλντο και κανέναν Νικολαΐδη και κανέναν Λυμπερόπουλο, από την στιγμή που, όταν ανοίγουν το στόμα τους, στάζουν χολή. Βασικό προσόν κάθε επαγγελματία είναι η μετριοφροσύνη και, ειδικά για τον Ριβάλντο, φαίνεται ότι βρίσκεται παρασάγγας μακριά από την απόκτησή της. Συμφωνώ ότι είναι μεγάλος παίκτης. Συμφωνώ ότι έχει σηκώσει Παγκόσμιο Κύπελλο. Συμφωνώ ότι είναι ο μεγαλύτερος παίκτης που έχει έρθει στην Ελλάδα. Όλα αυτά δεν αμφισβητούνται. Αλλά, όταν διώχνεσαι κλοτσηδόν από ομάδα της χώρας σου (Παλμέιρας), όταν βασική σου δουλειά σε μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα (Μίλαν) είναι το γυάλισμα του πάγκου, όταν μετρίου αναστήματος αγγλική ομάδα σου λέει "να σε δοκιμάσουμε και βλέπουμε" (Μπόλτον), δεν ξεχνάς ποια ομάδα σε έκανε Θεό στα μάτια της και στην καρδιά της και ποιοι οπαδοί προσκυνούσαν την φανέλα με το όνομά σου, σε μια ηλικία που, κατά γενική ομολογία, συμπληρώνεις ένσημα. Ό,τι και να έγινε μεταξύ του Ριβάλντο και του Κόκκαλη, τρία πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό και συμμετοχές σε Champions League, δεν αφήνουν το δικαίωμα για δηλητήριο. Και αν δεν είχε ανάγκη τον Ολυμπιακό, υπήρχε πάντα η επιλογή του Κατάρ ή των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Καλό του ταξίδι λοιπόν, και θα του κουνήσω το μαντήλι. Συμπληρωματικά, ο Ντέμης και Λυμπερόπουλος χρειάζονται πολλά καντάρια μπάλα ακόμα για να θεωρηθούν ισάξιοι του Τζόλε. Καντάρια που, μάλλον, δεν θα αποκτήσουν (ο ένας σίγουρα). Καλύτερα λοιπόν να μασάς παρά να μιλάς.
Σαν προσθήκη στις παραπάνω σκέψεις, όταν μερικοί ξεκινούν έναν διαγωνισμό, συμφωνούν σε κάποιους κανόνες. Αυτοί οι κανόνες πρέπει να ακολουθηθούν ευλαβικά και, όταν παραβιάζονται, πρέπει η παραβίαση να επισημανθεί για να μην επαναληφθεί. Τίποτα δεν μπορεί να με πείσει ότι η ΑΕΚ θα έκανε κάτι διαφορετικό σε ανάλογη περίπτωση. Μπορεί ο Ολυμπιακός να έπρεπε να μείνει άπραγος από ηθικής (ηθικολογικής) απόψεως, αλλά, από νομικής, είχε κάθε δικαίωμα. Και ο νόμος φτιάχνεται για να χρησιμοποιείται. Και πρέπει να χρησιμοποιείται, όταν δεν είναι κομμένος και ραμμένος- και μην μου πείτε ότι ο νόμος για την συμμετοχή παικτών είναι κομμένος και ραμμένος για τον Ολυμπιακό, γιατί κινδυνεύετε να χάσετε την σοβαρότητά σας.
Τώρα λοιπόν που όλα τελείωσαν, ας δούμε εμείς οι Ολυμπιακοί τι πρέπει να γίνει με την ομάδα μας. Τέτοιες εμφανίσεις δεν συγχωρούνται εύκολα από τον κόσμο. Ας δείτε κι εσείς της ΑΕΚ πως θα γίνετε καλύτεροι. Όσο για σας τους Παναθηναϊκούς, καλύτερα να ξυπνήσετε. Και, επειδή υπάρχει πιθανότητα να διαβάσουν αυτό το post Θεσσαλονικείς, αυτά που κάνετε για τον ΠΑΟΚ δεν φτάνουν. Δεν ξέρω τι μπορεί να σας σώσει, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι η κατρακύλα σας δεν έχει σταματημό. Καλή χρονιά λοιπόν, καλό Πάσχα σε όλους και ραντεβού τον Σεπτέμβριο - κι εύχομαι να έχουν αλλάξει πολλά μέχρι τότε.

2 σχόλια:

  1. μα ούτε το πρωτάθλημα σου έφτιαξε το κέφι, φίλε μου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ria μου...
    Πως να μου φτιάξει το κέφι όταν έχω το κωλόπαιδο να μου δηλητηριάζει την χαρά;;; (Συγνώμη για το "γαλλικό"!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή