Η Πυρηνική Συντήρηση του Μοτοποδηλάτου του Ζαφφοντ Μπίμπλμπροξ...

...ή, "Τι Συμβαίνει Όταν Στον Δρόμο Για το Κέντρο Του Γαλαξία Δεν Υπάρχει Κανένα Μοτέλ".
Μη ανησυχείτε. Ενάντια σε όλα τα δεδομένα, δεν τρελάθηκα ακόμα. Τα παραπάνω - όπως και το βιντεάκι που ανοίγει το σημερινό μου post - είναι μόνο ένας φόρος τιμής στον πιό πλακατζή επιστήμονα όλων των εποχών: τον Douglas Adams.
"Πλακατζής Επιστήμονας": επιτρέψτε μου να καταχραστώ λίγο από το χρόνο σας για να προσφέρω κάποιες σκέψεις σχετικά με τον χαρακτηρισμό αυτόν.
Πλακατζής: Το χιούμορ του Adams, κλασικά αγγλικό και φλεγματικό, είναι σαν ένα καλό εξάσφαιρο στα χέρια του Clint Eastwood: γρήγορο, αμείλικτο και θανάσιμα ακριβές. Μην κάνετε το λάθος και δεν τον πάρετε στα σοβαρά - ο Adams χτυπάει χωρίς οίκτο και χωρίς τύψεις. Πιστεύετε ότι είστε το κέντρο του κόσμου; Έχετε την εντύπωση ότι όλα γύρω σας δημιουργήθηκαν για σας; Έχετε την εντύπωση ότι το Σύμπαν σας χρωστάει; Ο Adams είναι εχθρός σας. Δεν σκοπεύει να σας κάνει να γελάσετε αλλά να σας γελοιοποιήσει. Όχι μόνο να καταρρίψει τις ιδέες σας, αλλά να τις ξεσκεπάσει γιαυτό που πραγματικά είναι: γελοίες, μικροπρεπείς και εγωιστικές. Σύμφωνα με τα λόγια του Thomas Jefferson "...ο εξευτελισμός είναι το μόνο όπλο ενάντια σε γελοίες ιδέες". Και ο Adams γίνεται ο καλύτερος εκφραστής αυτής της ιδέας.Το χιούμορ μεταβάλλεται σε όπλο εναντίον σας, διδάσκει την μετριοφροσύνη. Προσέξτε! Είναι τόσο επώδυνα απλό: το νυστέρι έχει μια κοφτερή άκρη. Το πιάνεις και κόβεις.
Επιστήμονας: Αν πέσετε στην παγίδα και δεν πάρετε τον Adams στα σοβαρά, μην κάνετε το δεύτερο ολέθριο λάθος όταν αποφασίσετε να τον αντιμετωπίσετε: μην σχηματίσετε την εντύπωση ότι δεν ξέρει τι λέει. Η Επιστήμη είναι αναπόσπαστο κομμάτι της λογοτεχνίας του, και την πάει ακόμα παραπέρα. Δεν την αφήνει στεγνή και απρόσωπη αλλά της προσθέτει δέος, σχεδόν θρησκευτικότητα. "Μα...τι το επιστημονικό έχει ένας ψυχάκιας αυτοκράτορας με δύο κεφάλια και υπέρμετρο ναρκισσισμό;;;", εύλογα ρωτάτε. Τρίτο λάθος...συγνώμη, χάσατε. Το θέμα δεν είναι η μαθηματική ακρίβεια της επιστήμης ή η αληθοφάνεια. Αν θέλετε κάτι τέτοιο, κλείστε το βιβλίο και πηγαίνετε στο Πλανητάριο...ή ανοίξτε κανένα βιβλίο του Asimov ή του Clarke. Δεν έχετε καμία δουλειά εδώ. Η εμμονή του Adams είναι η Επιστήμη σαν αίσθημα, σαν πηγή έμπνευσης. Αποδεικνύει ότι η Επιστήμη μπορεί να συνυπάρχει με την τέχνη, με το συναίσθημα, με την έμπνευση, την "πνευματική" εμπειρία - "πνευματική" ελλείψει καλύτερης λέξης. Και με το χιούμορ. Ναι, οι επιστήμονες μπορούν να κάνουν πλάκα, με όλους και με όλα. Θεός, είπατε;;; Τι δουλειά έχει αυτός εδώ; Καμία απολύτως! Ο Douglas Adams είχε το θάρρος - και το θράσος, γιατί χρειάζεται κι αυτό - να τον κοιτάξει κατάματα και να του πει "τα λέμε, κι ευχαριστώ για τα ψάρια". Και, επι τη ευκαιρία, η απάντηση στο Νόημα της Ζωής είναι 42. Και μην τολμήσετε να το αμφισβητήσετε!
Αυτή την στιγμή που μιλάμε ο Douglas Adams έχει εγκαταλείψει την Γη και κάνει ωτοστόπ για τον επόμενο σταθμό του: το Εστιατόριο στο Τέλος του Σύμπαντος. Παρέα με δύο λευκά ποντικάκια - που μας έχουν σιχαθεί - και με μια γλάστρα με πετούνιες, η οποία σε λίγο θα μεταμορφωθεί σε γαλαζόπτερη φάλαινα με υπαρξιακά προβλήματα. Να σας πω την αμαρτία μου, πολύ θα ήθελα να τον ακολουθήσω. Αρκεί να μην του περάσει από το μυαλό να μου απαγγείλει ποίηση των Vogon. Η (χτύπα ξύλο!) της Paula Nancy Millstone Jennings από το Redbridge!