Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2007

Χορεύοντας στο ταβάνι.

Στο "Royal Wedding" του Stanley Donnen, o Fred Astaire αφήνει τον έρωτά του για την Anne Ashmond (Sarah Churchill) να γίνει στίχος,μουσική και χορός, στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του. "Είσαι όπου λάμπει η ομορφιά/Είσαι όπου φυτρώνει η ορχιδέα/Ό,τι είναι νεαρό κι ευτυχισμένο, πιό λαμπερό κι από γιορτή/ Είσαι όπου παίζουν οι άγγελοι." Χορεύοντας μαζί με την φωτογραφία της, υπερνικά την βαρύτητα, τα βήματά του βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στο πάτωμα, στους τοίχους, στο ταβάνι...παντού. Ο χορός του εξαπλώνεται παντού, μέσα του κι έξω, στον κόσμο που τον περιβάλει, πετάει, αιωρείται, τα πάντα γύρω του γίνονται χορός, τραγούδι, στίχος κι αγάπη. "Είσαι όπου κι αν πάω.Δεν είναι μυστήριο-είσαι ο κόσμος μου."

Το συγκεκριμένο διαμάντι προέκυψε μετά από την συνεργασία του Nick Castle με τον ίδιο τον Astaire. Βασισμένο σε ιδέα που ο Astaire επεξεργαζόταν από το 1945 (αναφέρθηκε πρώτη φορά στην έκδοση Lion's Roar της MGM), η σκηνή αποτελεί όχι μόνο ένα ορόσημο στην κινηματογραφική χορογραφία, αλλά και μια στιγμή καταπληκτικής έμπνευσης για τα ειδικά της εφέ. Τα πάντα γυρίστηκαν σε ειδικά κατασκευασμένο δωμάτιο που περιστρεφόταν αργά, μαζί με την κάμερα και τον κάμεραμαν, τεχνική που χρησιμοποιήθηκε αργότερα σε ταινίες όπως το remake της "Μύγας" από τον David Cronenberg και το "2001:A Space Odyssey" του Stanley Kubrick. Παρατηρώντας προσεκτικά την σκηνή, είναι φανερό ότι ο Astaire δεν χρειάζεται ειδικά cues ή σημάδια για να συντονίσει την χορογραφία του. Τα πάντα έχουν μελετηθεί από πριν βήμα βήμα, και απλά ο Freddy χρησιμοποιεί το σώμα του για να καταλάβει πότε πρέπει να κάνει αλλαγές. Το καταπληκτικό είναι ότι δεν αλλοιώνει καθόλου την ροή των βημάτων του και δεν διστάζει καθόλου. Κι όλα αυτά με μόνο ένα κόψιμο από την κάμερα, σε ένα μονόπλανο που κρατάει περίπου 3 λεπτά.Ελάχιστοι χορευτές μπορούν να καταφέρουν κάτι τέτοιο σε τέτοιες συνθήκες.
Από τις στιγμές που έχουν γραφτεί ανεξίτηλα στο Βιβλίο της Ιστορίας του Κινηματογράφου, ο "Χορός στο Ταβάνι" καταλαμβάνει σίγουρα μια από τις υψηλότερες θέσεις. Για μένα, είναι σίγουρα η καλύτερη χορογραφία που έχω δει, και δεν θα μπορούσα να περιμένω τίποτε άλλο από τον καλύτερο χορευτή του 20ού αιώνα, τον Fred Astaire.

2 σχόλια: