Όπως υποσχέθηκα, επιστρέφω σχετικά σύντομα, με την συνέχεια του post των ομορφότερων γυναικών που είχα την τύχη να γνωρίσω μέχρι τώρα. Θα σπάσω την λίστα σε δύο μέρη, οπότε θα ακολουθήσει ακόμη μια ανάρτηση πάνω στο θέμα.
Πριν ξεκινήσω, οφείλω να ομολογήσω ότι νοιώθω τυχερός που γνώρισα αυτές τις γυναίκες, αλλά και λίγο άτυχος, καθώς αναγκάζομαι να αφήσω μερικές έξω, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπολείπονται σε ομορφιά. Επίσης, θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι: σκοπός μου δεν είναι να μετατρέψω το post σε παράρτημα του Mr. Lonely Heart. Έτσι, δεν θα δείτε ούτε φωτογραφίες, ούτε κάποιον τρόπο επικοινωνίας (αν και οι περισσότερες έχουν μια σταθερή και αρκετά αξιοπρεπή διαδικτυακή παρουσία). Σκοπός μου είναι να περιγράψω τα δικά μου standard ομορφιάς μέσα από παραδείγματα, δίνοντας περισσότερο βάρος στην προσωπική τους προστασία - και κατ'επέκταση, στην προστασία της όποιας σχέσης μπορεί να έχουμε. Με αυτά τα στοιχεία στο νου, και προσθέτωντας ότι η σειρά δεν είναι ιεραρχική, παίρνω μια βαθιά ανάσα κα ξεκινώ.
1)Η Ηρώ.
Ο θυμόσοφος ελληνικός λαός λέει ότι "αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει." Στην περίπτωση της Ηρούς - η μόνη από την λίστα με την οποία έχουμε συγγένεια - θα μπορούσε να ισχύει, αλλά δεν είναι έτσι. Παρουσία και εμφάνιση αρχοντική, βγαλμένη από τις σελίδες της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, η Ηρώ θα μπορούσε να είναι η Eowin του Αρχοντα των Δαχτυλιδιών, ή η Ανδρομάχη της Ιλιάδας. Ματ χρώματα σε γήινους τόνους, με ένα αλλοπρόσαλλο παιχνίδισμα χίππικης διάθεσης από τα 70's να περιφέρεται, το ensemble φέρνει στο νου νότες από Leahy, Runrig και Hevia. Παρά την μια - προς το παρόν - γέννα (ναι, προκειται για μια ευτυχισμένη μητέρα!), ή ίσως εξαιτίας της, καταφέρνει να διατηρήσει την intellectual αυρα που πάντα την περιέβαλλε. Και δεν θεωρώ σύμπτωση που ένας από τους αγαπημένους της συγγραφείς είναι ο Tom Robbins.
2)Η Ράνια
Με την Ράνια βρισκόμαστε μπροστά σε μια κλασική περίπτωση βόρειας ομορφιάς συνδυασμένης με μια γενναία δόση μεσογειακής λάμψης. Με μια εμφάνιση που σε κάνει να νομίζεις ότι τα ανοιχτά χρώματα φτιαχτηκαν ειδικά γιαυτή, η Ράνια καταστρατηγεί όλους τους κανόνες των ελληνικών προτύπων και ζωντανεύει την όπερα των Nibelungen με τον ρόλο της Kriemhild κομμένο και ραμμένο πάνω της. Εξαιρετικά προσεγμένη, είναι μικροκαμωμένη αλλά καταφέρνει να κυριαρχεί με μια καθολικότητα που σπάνια την παραβλέπεις. Και πρέπει να προσθέσω και το κυρίαρχο στοιχείο της, αυτό που αν το προσέξεις, δεν ξεκολλάς: τα δίχρωμα μάτια της, το ένα πράσινο και το άλλο καφέ ανοιχτό!
3)Η Βίκυ
Τα πράγματα εδώ είναι ξεκάθαρα, αλλά λίγο παράξενα. Η Βίκυ δεν είναι η γυναίκα που θα προκαλέσει μποτιλιάρισμα στον δρόμο, σφυρίγματα θαυμασμού και σχόλια από λατίνους εραστές. Το σύνολο είναι κλασικό: σκούρα παλέττα με ανοιχτούς τόνους, κυρίως στο δέρμα, η παλιά, καλή, γαλλική συνταγή που υμνούν γυναίκες όπως η Marion Cotillard, η Anne Parillaud και η Audrey Totau, σταθερά δεμένη και με στιβαρότητα που αποτελεί εγγύηση για πολλά χρόνια. Ένα τέτοιο σύνολο θέλει τον χρόνο του, σαν ένα μπουκάλι Hennessy είκοσι ετών, πρέπει να αναπνεύσει και να αναπτυχθεί. Απο κει και πέρα, έχουμε μπροστά μας ένα υλικό έτοιμο για το καναβάτσο του Hopper και του Millet. Με ρεαλισμό, σοβαρότητα και την σοφία αιώνων, η Βίκυ είναι ένα σύνολο από άπειρες λεπτομέρειες που δεν μπορείς να ησυχάσεις αν δεν ανακαλύψεις. Αν ήταν ξανθιά, θα ήταν η Kate Blanchet ή η Kate Winslet, αλλά ευτυχώς που δεν είναι!
4) Η Έλλη
Κι εδώ έχουμε μια ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς η Ελλη είναι η μόνη από την λίστα την οποία δεν πρόκειται να ξαναδώ. Η μετακόμισή μου στέρησε το καφέ στο οποίο δούλευε, μαζί με την εντατική μελέτη της παρουσίας της, αλλά τα πέντε αυτά χρόνια ήταν αρκετα για να κερδίσει μια θέση εδώ. Σχεδόν δίδυμη περίπτωση με την Ράνια, αλλά πιο ανοιχτόχρωμη και αιθέρια, η Έλλη προσθέτει και την παιδικότητα στην παλέττα της. Η αύρα της λιγότερο στιβαρή και σταθερή από της Ράνιας, αλλά κυριαρχεί και γεμίζει τον χώρο με την ίδια αποτελεσματικότητα. Αν την συγκρίνουμε με την δίδυμη περίπτωση, η Έλλη υπερτερεί σε ένα σημείο: στην κίνησή της, η οποία είναι πιό ρέουσα, πιο απαλή και πιο γυναικεία απο της Ράνιας.
5)Η Αφροδίτη
Ίσως η πιο δύσκολη απόφασή μου, καθώς με την συγκεκριμένη έχουμε μεγαλώσει μαζί, και με τον αδελφό της είμαστε κολλητοί περισσότερο απ'ότι μπορώ να θυμηθώ. Η μουσική βιομηχανία καλείται εδώ να δώσει κάτι από το πλούσιο υλικό για την περιγραφή της συγκεκριμένης γυναίκας. Η πιο πολύχρωμη παρουσία της λίστας, με χρωματική γκάμα που καλύπτει σχεδόν όλο το ορατό φάσμα, η Αφροδίτη φιγουράρει αλλοτε σαν το alter ego της Miky Berenyi των Lush, άλλοτε σαν ένα φασματικό αντίγραφο της D'Arcy των Smashing Pumpkins, και πότε σαν ροκ περσόνα των αρχών των 80's, δίπλα στην Johnette Napolitano. Πολύπλευρη παρουσία, ένας πραγματικός χαμαιλέοντας, έχει εντουτοις μια πραγματικότητα σχεδόν απτή, αδιαμφισβήτητη. Τώρα που το σκέφτομαι, καταλαβαίνω κάτι απλό: όμορφη ή όχι, με τα δικά μου πρότυπα ή όχι, ο πολύπλευρος χαρακτήρας της κάνει την παρουσία της στην λίστα σχεδόν επιτακτική.
Εδώ κλείνει η πρώτη πεντάδα. Θα ολοκληρώσω την λίστα στο επόμενο post, το οποίο δεν θα αργήσει να έρθει. Όσοι βρήκατε ενδιαφέρον το όλο εγχείρημα, λίγη υπομονή. Για τους υπόλοιπους, ο τελευταίος παρακαλείται να κλείσει την πόρτα.
Πριν ξεκινήσω, οφείλω να ομολογήσω ότι νοιώθω τυχερός που γνώρισα αυτές τις γυναίκες, αλλά και λίγο άτυχος, καθώς αναγκάζομαι να αφήσω μερικές έξω, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπολείπονται σε ομορφιά. Επίσης, θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι: σκοπός μου δεν είναι να μετατρέψω το post σε παράρτημα του Mr. Lonely Heart. Έτσι, δεν θα δείτε ούτε φωτογραφίες, ούτε κάποιον τρόπο επικοινωνίας (αν και οι περισσότερες έχουν μια σταθερή και αρκετά αξιοπρεπή διαδικτυακή παρουσία). Σκοπός μου είναι να περιγράψω τα δικά μου standard ομορφιάς μέσα από παραδείγματα, δίνοντας περισσότερο βάρος στην προσωπική τους προστασία - και κατ'επέκταση, στην προστασία της όποιας σχέσης μπορεί να έχουμε. Με αυτά τα στοιχεία στο νου, και προσθέτωντας ότι η σειρά δεν είναι ιεραρχική, παίρνω μια βαθιά ανάσα κα ξεκινώ.
1)Η Ηρώ.
Ο θυμόσοφος ελληνικός λαός λέει ότι "αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει." Στην περίπτωση της Ηρούς - η μόνη από την λίστα με την οποία έχουμε συγγένεια - θα μπορούσε να ισχύει, αλλά δεν είναι έτσι. Παρουσία και εμφάνιση αρχοντική, βγαλμένη από τις σελίδες της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, η Ηρώ θα μπορούσε να είναι η Eowin του Αρχοντα των Δαχτυλιδιών, ή η Ανδρομάχη της Ιλιάδας. Ματ χρώματα σε γήινους τόνους, με ένα αλλοπρόσαλλο παιχνίδισμα χίππικης διάθεσης από τα 70's να περιφέρεται, το ensemble φέρνει στο νου νότες από Leahy, Runrig και Hevia. Παρά την μια - προς το παρόν - γέννα (ναι, προκειται για μια ευτυχισμένη μητέρα!), ή ίσως εξαιτίας της, καταφέρνει να διατηρήσει την intellectual αυρα που πάντα την περιέβαλλε. Και δεν θεωρώ σύμπτωση που ένας από τους αγαπημένους της συγγραφείς είναι ο Tom Robbins.
2)Η Ράνια
Με την Ράνια βρισκόμαστε μπροστά σε μια κλασική περίπτωση βόρειας ομορφιάς συνδυασμένης με μια γενναία δόση μεσογειακής λάμψης. Με μια εμφάνιση που σε κάνει να νομίζεις ότι τα ανοιχτά χρώματα φτιαχτηκαν ειδικά γιαυτή, η Ράνια καταστρατηγεί όλους τους κανόνες των ελληνικών προτύπων και ζωντανεύει την όπερα των Nibelungen με τον ρόλο της Kriemhild κομμένο και ραμμένο πάνω της. Εξαιρετικά προσεγμένη, είναι μικροκαμωμένη αλλά καταφέρνει να κυριαρχεί με μια καθολικότητα που σπάνια την παραβλέπεις. Και πρέπει να προσθέσω και το κυρίαρχο στοιχείο της, αυτό που αν το προσέξεις, δεν ξεκολλάς: τα δίχρωμα μάτια της, το ένα πράσινο και το άλλο καφέ ανοιχτό!
3)Η Βίκυ
Τα πράγματα εδώ είναι ξεκάθαρα, αλλά λίγο παράξενα. Η Βίκυ δεν είναι η γυναίκα που θα προκαλέσει μποτιλιάρισμα στον δρόμο, σφυρίγματα θαυμασμού και σχόλια από λατίνους εραστές. Το σύνολο είναι κλασικό: σκούρα παλέττα με ανοιχτούς τόνους, κυρίως στο δέρμα, η παλιά, καλή, γαλλική συνταγή που υμνούν γυναίκες όπως η Marion Cotillard, η Anne Parillaud και η Audrey Totau, σταθερά δεμένη και με στιβαρότητα που αποτελεί εγγύηση για πολλά χρόνια. Ένα τέτοιο σύνολο θέλει τον χρόνο του, σαν ένα μπουκάλι Hennessy είκοσι ετών, πρέπει να αναπνεύσει και να αναπτυχθεί. Απο κει και πέρα, έχουμε μπροστά μας ένα υλικό έτοιμο για το καναβάτσο του Hopper και του Millet. Με ρεαλισμό, σοβαρότητα και την σοφία αιώνων, η Βίκυ είναι ένα σύνολο από άπειρες λεπτομέρειες που δεν μπορείς να ησυχάσεις αν δεν ανακαλύψεις. Αν ήταν ξανθιά, θα ήταν η Kate Blanchet ή η Kate Winslet, αλλά ευτυχώς που δεν είναι!
4) Η Έλλη
Κι εδώ έχουμε μια ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς η Ελλη είναι η μόνη από την λίστα την οποία δεν πρόκειται να ξαναδώ. Η μετακόμισή μου στέρησε το καφέ στο οποίο δούλευε, μαζί με την εντατική μελέτη της παρουσίας της, αλλά τα πέντε αυτά χρόνια ήταν αρκετα για να κερδίσει μια θέση εδώ. Σχεδόν δίδυμη περίπτωση με την Ράνια, αλλά πιο ανοιχτόχρωμη και αιθέρια, η Έλλη προσθέτει και την παιδικότητα στην παλέττα της. Η αύρα της λιγότερο στιβαρή και σταθερή από της Ράνιας, αλλά κυριαρχεί και γεμίζει τον χώρο με την ίδια αποτελεσματικότητα. Αν την συγκρίνουμε με την δίδυμη περίπτωση, η Έλλη υπερτερεί σε ένα σημείο: στην κίνησή της, η οποία είναι πιό ρέουσα, πιο απαλή και πιο γυναικεία απο της Ράνιας.
5)Η Αφροδίτη
Ίσως η πιο δύσκολη απόφασή μου, καθώς με την συγκεκριμένη έχουμε μεγαλώσει μαζί, και με τον αδελφό της είμαστε κολλητοί περισσότερο απ'ότι μπορώ να θυμηθώ. Η μουσική βιομηχανία καλείται εδώ να δώσει κάτι από το πλούσιο υλικό για την περιγραφή της συγκεκριμένης γυναίκας. Η πιο πολύχρωμη παρουσία της λίστας, με χρωματική γκάμα που καλύπτει σχεδόν όλο το ορατό φάσμα, η Αφροδίτη φιγουράρει αλλοτε σαν το alter ego της Miky Berenyi των Lush, άλλοτε σαν ένα φασματικό αντίγραφο της D'Arcy των Smashing Pumpkins, και πότε σαν ροκ περσόνα των αρχών των 80's, δίπλα στην Johnette Napolitano. Πολύπλευρη παρουσία, ένας πραγματικός χαμαιλέοντας, έχει εντουτοις μια πραγματικότητα σχεδόν απτή, αδιαμφισβήτητη. Τώρα που το σκέφτομαι, καταλαβαίνω κάτι απλό: όμορφη ή όχι, με τα δικά μου πρότυπα ή όχι, ο πολύπλευρος χαρακτήρας της κάνει την παρουσία της στην λίστα σχεδόν επιτακτική.
Εδώ κλείνει η πρώτη πεντάδα. Θα ολοκληρώσω την λίστα στο επόμενο post, το οποίο δεν θα αργήσει να έρθει. Όσοι βρήκατε ενδιαφέρον το όλο εγχείρημα, λίγη υπομονή. Για τους υπόλοιπους, ο τελευταίος παρακαλείται να κλείσει την πόρτα.
πολύ ωραία τις περιγράφεις αν και είναι δύσκολο να δούμε και μεις αυτά που βλέπεις εσύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήzekia
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως το λένε; "Beauty is in the eye of the beholder!".Εξάλλου, δεν προσπάθησα να δώσω την εικόνα της πραγματικότητας. Αυτό που ήθελα να περιγράψω ήταν η αίσθηση που δημιουργούν.